← Lamentations (3/5) → |
1. | RABbin gazap değneği altında acı çeken adam benim. |
2. | Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü. |
3. | Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor. |
4. | Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı. |
5. | Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi. |
6. | Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı. |
7. | Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı. |
8. | Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor. |
9. | Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı. |
10. | Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır. |
11. | Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni. |
12. | Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti. |
13. | Oklarını böbreklerime sapladı. |
14. | Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine. |
15. | Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi. |
16. | Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana. |
17. | Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum. |
18. | Bu yüzden diyorum ki, ‹‹Dermanım tükendi, RABden umudum kesildi.›› |
19. | Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa! |
20. | Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım. |
21. | Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum: |
22. | RABbin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz; sayesinde yok olmadık.›› |
23. | Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür. |
24. | ‹‹Benim payıma düşen RABdir›› diyor canım, ‹‹Bu yüzden Ona umut bağlıyorum.›› |
25. | RAB kendisini bekleyenler, Onu arayan canlar için iyidir. |
26. | RABbin kurtarışını sessizce beklemek iyidir. |
27. | İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir. |
28. | RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı; |
29. | Umudunu kesmeden yere kapanmalı, |
30. | Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı; |
31. | Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez. |
32. | Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder; |
33. | Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez. |
34. | Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi, |
35. | Yüceler Yücesinin huzurunda insan hakkını saptırmayı, |
36. | Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru görmez. |
37. | Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir? |
38. | İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesinin ağzından çıkmıyor mu? |
39. | İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır? |
40. | Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RABbe dönelim. |
41. | Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrıya açalım: |
42. | ‹‹Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın. |
43. | Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün. |
44. | Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün. |
45. | Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin. |
46. | Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti. |
47. | Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.›› |
48. | Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor. |
49. | Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden, |
50. | RAB göklerden bakıp görünceye dek. |
51. | Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor. |
52. | Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni. |
53. | Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar. |
54. | Sular başımdan aştı, ‹‹Tükendim›› dedim. |
55. | Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB; |
56. | Sesimi, ‹‹Ahıma, çağrıma kulağını kapama!›› dediğimi duydun. |
57. | Seni çağırınca yaklaşıp, ‹‹Korkma!›› dedin. |
58. | Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın. |
59. | Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör. |
60. | Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün. |
61. | Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun. |
63. | Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine. |
64. | Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB. |
65. | İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin. |
66. | Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB. |
← Lamentations (3/5) → |