←  Ecclesiastes (10/12)  →
1. Ölü sinekler attarın ıtırını kokutur. Biraz aptallık da bilgeliği ve saygınlığı bastırır.
2. Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, Akılsızın ise, hep yanlışa.
3. Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, Akılsız olduğunu herkese gösterir.
4. Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, Yerinden ayrılma; Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.
5. Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:
6. Zenginler düşük makamlarda otururken, Aptallar yüksek makamlara atanıyor.
7. Köleleri at sırtında, Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.
8. Çukur kazan içine kendi düşer, Duvarda gedik açanı yılan sokar.
9. Taş çıkaran taştan incinir, Odun yaran tehlikeye girer.
10. Balta körse, ağzı bilenmemişse, Daha çok güç gerektirir; Ama bilgelik başarı doğurur.
11. Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, Büyücünün yararı olmaz.
12. Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.
13. Sözünün başı aptallık, Sonu zırdeliliktir.
14. Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?
15. Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, Kente bile nasıl gideceğini bilemez.
16. Kralın bir çocuksafç, Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!
17. Kralın soyluysa, Önderlerin sarhoşluk için değil Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!
18. Tembellikten dam çöker, Miskinlikten çatı akar.
19. Şölen eğlenmek için yapılır, Şarap yaşama sevinç katar, Paraysa her ihtiyacı karşılar.
20. İçinden bile krala sövme, Yatak odanda zengine lanet etme, Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.
←  Ecclesiastes (10/12)  →