Ecclesiastes (1/12) → |
1. | Bunlar Yeruşalimde krallık yapan Davut oğlu Vaizin sözleridir: |
2. | ‹‹Her şey boş, bomboş, bomboş!›› diyor Vaiz. |
3. | Ne kazancı var insanın Güneşin altında harcadığı onca emekten? |
4. | Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer, Ama dünya sonsuza dek kalır. |
5. | Güneş doğar, güneş batar, Hep doğduğu yere koşar. |
6. | Rüzgar güneye gider, kuzeye döner, Döne döne eserek Hep aynı yolu izler. |
7. | Bütün ırmaklar denize akar, Yine de deniz dolmaz. Irmaklar hep çıktıkları yere döner. |
8. | Her şey yorucu, Sözcüklerle anlatılamayacak kadar. Göz görmekle doymuyor, Kulak işitmekle dolmuyor. |
9. | Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok. |
10. | Var mı kimsenin, ‹‹Bak bu yeni!›› diyebileceği bir şey? Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı. |
11. | Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor, Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak. |
12. | Ben Vaiz, Yeruşalimde İsrail kralıyken |
13. | kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrının uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu. |
14. | Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır! |
15. | Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz. |
16. | Kendi kendime, ‹‹İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalimde krallık yapan herkesten çok artırdım›› dedim, ‹‹Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.›› |
17. | Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış. |
18. | Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar. |
Ecclesiastes (1/12) → |