←  Psalms (89/150)  →
1. Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka.
2. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.
3. Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiosach utwierdziłeś prawdę twoję, o którejś rzekł:
4. Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,
5. Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoję.Sela.
6. Przetoż, Panie! wysławiają niebiosa cud twój, i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.
7. Albowiem któż na niebie przyrównany może być Panu? kto podobien jest Panu między synami mocarzów?
8. I w zgromadzeniu świętych bardzo jest Bóg straszliwy, a straszny nade wszystkich, którzy są około niego.
9. Panie, Boże zastępów! któż jest jakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoja jest około ciebie.
10. Ty panujesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności jego, ty je skracasz.
11. Tyś potawrł Egipt jako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich.
12. Twojeć są niebiosa, twoja też i ziemia; okrąg świata i pełność jego tyś ugruntował.
13. Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.
14. Ramię twoje mocne jest; można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja.
15. Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twojej; miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje.
16. Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.
17. W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.
18. Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.
19. Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz.
20. W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.
21. Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go.
22. Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go.
23. Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.
24. Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę.
25. Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego.
26. I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.
27. On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego,
28. Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.
29. Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.
30. I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios.
31. Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;
32. Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:
33. Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.
34. Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej.
35. Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.
36. Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,
37. A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;
38. Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. Sela.
39. Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.
40. Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego.
41. Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił.
42. Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim.
43. Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego.
44. I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.
45. Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.
46. Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. Sela.
47. Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?
48. Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?
49. Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? Sela.
50. Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej?
51. Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.
52. Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego. Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.
←  Psalms (89/150)  →