← Psalms (41/150) → |
1. | Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. |
2. | Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan. |
3. | Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego. |
4. | Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego. |
5. | Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył. |
6. | Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego? |
7. | Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi. |
8. | Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie, |
9. | Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie. |
10. | Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie. |
11. | Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im. |
12. | A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie. |
13. | Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen. |
← Psalms (41/150) → |