| ← Psalms (147/150) → |
| 1. | Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała. |
| 2. | Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza. |
| 3. | Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich. |
| 4. | Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa. |
| 5. | Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby. |
| 6. | Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża. |
| 7. | Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie; |
| 8. | Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach; |
| 9. | Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego. |
| 10. | Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich. |
| 11. | Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego. |
| 12. | Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego. |
| 13. | Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie. |
| 14. | On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię. |
| 15. | On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego. |
| 16. | On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje. |
| 17. | Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi? |
| 18. | Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody. |
| 19. | Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi. |
| 20. | Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja. |
| ← Psalms (147/150) → |