| ← Psalms (142/150) → |
| 1. | Pieśń wyuczająca Dawidowa, gdy był w jaskini, modlitwa jego. |
| 2. | Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę. |
| 3. | Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję. |
| 4. | Gdy bywa ściśniony duch mój we mnie, ty znasz ścieszkę moję; na drodze, którą chodzę, ukryli na mię sidło. |
| 5. | Oglądamli się na prawą stronę, a przypatruję się, niemasz ktoby mię znał; zginęła ucieczka moja, niemasz ktoby się ujął o duszę moję. |
| 6. | Panie! do ciebie wołam, mówiąc: Tyś nadzieja moja, tyś dział mój w ziemi żyjących. |
| 7. | Posłuchaj pilnie wołania mego, bom bardzo znędzony; wyrwij mię od tych, którzy mię prześladują, albowiem są mocniejszymi nad mię. Wywiedźże z ciemnicy duszę moję, abym chwalił imię twoje; obstąpią mię sprawiedliwi, gdy mi dobrodziejstwo uczynisz. |
| ← Psalms (142/150) → |