| ← Psalms (137/150) → |
| 1. | Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon. |
| 2. | Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze. |
| 3. | A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich, |
| 4. | Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców? |
| 5. | Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja. |
| 6. | Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje. |
| 7. | Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim. |
| 8. | O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła. |
| 9. | Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę. |
| ← Psalms (137/150) → |