← Psalms (132/150) → |
1. | Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego. |
2. | Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc: |
3. | Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego; |
4. | I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania, |
5. | Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu. |
6. | Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych. |
7. | Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego. |
8. | Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej. |
9. | Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują. |
10. | Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego. |
11. | Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej. |
12. | Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej |
13. | Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc: |
14. | Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał. |
15. | Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem. |
16. | Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą. |
17. | Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu. |
18. | Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego. |
← Psalms (132/150) → |