| ← Psalms (108/150) → |
| 1. | Pieśń psalmu samego Dawida. |
| 2. | Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja. |
| 3. | Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję. |
| 4. | Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami. |
| 5. | Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja. |
| 6. | Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja. |
| 7. | Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię. |
| 8. | Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę. |
| 9. | Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój. |
| 10. | Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę. |
| 11. | Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej? |
| 12. | Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi? |
| 13. | Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych. |
| ← Psalms (108/150) → |