← Proverbs (31/31) |
1. | Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego. |
2. | Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich? |
3. | Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą. |
4. | Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym; |
5. | By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych. |
6. | Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego. |
7. | Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni. |
8. | Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć. |
9. | Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego. |
10. | Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej? |
11. | Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie. |
12. | Dobrze mu czyni,a nie źle, po wszystkie dni żywota swego. |
13. | Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi. |
14. | Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję. |
15. | I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym. |
16. | Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice. |
17. | Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje. |
18. | Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej. |
19. | Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono. |
20. | Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu. |
21. | Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą. |
22. | Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej. |
23. | Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi. |
24. | Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi. |
25. | Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe. |
26. | Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej. |
27. | Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je. |
28. | Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją, |
29. | Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie. |
30. | Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna. |
31. | Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej. |
← Proverbs (31/31) |