← Proverbs (17/31) → |
1. | Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem. |
2. | Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo. |
3. | Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza. |
4. | Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego. |
5. | Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty. |
6. | Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich. |
7. | Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe. |
8. | Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się. |
9. | Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół. |
10. | Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego. |
11. | Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany. |
12. | Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego. |
13. | Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego. |
14. | Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go. |
15. | Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu. |
16. | Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma? |
17. | Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat. |
18. | Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego. |
19. | Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku. |
20. | Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe. |
21. | Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego. |
22. | Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości. |
23. | Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu. |
24. | Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi. |
25. | Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej. |
26. | Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli. |
27. | Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny. |
28. | Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego. |
← Proverbs (17/31) → |