←  Proverbs (16/31)  →
1. Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
2. Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
3. Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
4. Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
5. Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
6. Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
7. Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
8. Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9. Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
10. Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
11. Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
12. Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13. Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
14. Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15. W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
16. Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
17. Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
18. Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19. Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20. Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
21. Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
22. Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
23. Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
24. Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25. Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
26. Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
27. Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
28. Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
29. Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30. Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31. Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
32. Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
33. Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.
←  Proverbs (16/31)  →