← Luke (2/24) → |
1. | I stało się w one dni, że wyszedł dekret od cesarza Augusta, aby popisano wszystek świat. |
2. | A ten popis pierwszy stał się, gdy Cyreneusz był starostą Syryjskim. |
3. | I szli wszyscy, aby popisani byli, każdy do miasta swego. |
4. | Wstąpił też i Józef z Galilei z miasta Nazaretu do ziemi Judzkiej, do miasta Dawidowego, które zowią Betlehem, (przeto iż on był z domu i z familii Dawidowej;) |
5. | Aby był popisany z Maryją, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienną. |
6. | I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni, aby porodziła. |
7. | I porodziła syna swego pierworodnego; a uwinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, przeto iż miejsca nie mieli w gospodzie. |
8. | A byli pasterze w onej krainie w polu nocujący i straż nocną trzymający nad stadem swojem. |
9. | A oto Anioł Pański stanął podle nich, a chwała Pańska zewsząd oświeciła je, i bali się bojaźnią wielką. |
10. | I rzekł do nich Anioł: Nie bójcie się; bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi: |
11. | Iż się wam dziś narodził zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowem. |
12. | A to wam będzie za znak: znajdziecie niemowlątko uwinione w pieluszki, leżące w żłobie. |
13. | A zaraz z onym Aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących: |
14. | Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre upodobanie. |
15. | I stało się, gdy odeszli Aniołowie od nich do nieba, że oniż pasterze rzekli jedni do drugich: Pójdźmyż aż do Betlehemu, a oglądajmy tę rzecz, która się stała, którą nam Pan oznajmił. |
16. | A tak spiesząc się, przyszli i znaleźli Maryję i Józefa, i ono niemowlątko leżące w żłobie. |
17. | I ujrzawszy rozsławili to, co im było powiedziano o tem dzieciątku. |
18. | A wszyscy, którzy słyszeli, dziwowali się temu, co im pasterze powiadali. |
19. | Lecz Maryja zachowywała wszystkie te słowa, uważając je w sercu swojem. |
20. | I wrócili się pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga ze wszystkiego, co słyszeli i widzieli, tak jako im było powiedziano. |
21. | A gdy się wypełniło ośm dni, aby obrzezano ono dzieciątko, tedy imię jego nazwane jest Jezus, którem było nazwane od Anioła, pierwej niż się w żywocie poczęło. |
22. | Gdy się też wypełniły dni oczyszczenia jej według zakonu Mojżeszowego, przynieśli go do Jeruzalemu, aby go stawili Panu, |
23. | (Tak jako napisano w zakonie Pańskim: że wszelki mężczyzna, otwierający żywot, świętym Panu nazwany będzie.) |
24. | A żeby oddali ofiarę według tego, co powiedziano w zakonie Pańskim, parę synogarlic, albo dwoje gołąbiąt. |
25. | A oto był człowiek w Jeruzalemie, któremu imię było Symeon; a ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraelskiej, a Duch Święty był nad nim. |
26. | I obwieszczony był od Boga przez Ducha Świętego, że nie miał oglądać śmierci, ażby pierwej oglądał Chrystusa Pańskiego. |
27. | Ten przyszedł z natchnienia Ducha Świętego do kościoła; a gdy rodzice wnosili dzieciątko, Jezusa, aby uczynili według zwyczaju zakonnego przy nim. |
28. | Tedy on wziąwszy go na ręce swoje, chwalił Boga i mówił: |
29. | Teraz puszczasz sługę twego, Panie! według słowa twego, w pokoju: |
30. | Gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje, |
31. | Któreś zgotował przed obliczem wszystkich ludzi; |
32. | Światłość ku objawieniu poganom, a chwałę ludu twego Izraelskiego. |
33. | A ojciec i matka jego dziwowali się temu, co powiadano o nim. |
34. | I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryi, matki jego: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu ich w Izraelu, i na znak, przeciw któremu mówić będą. |
35. | (I twoję własną duszę miecz przeniknie,) aby myśli z wielu serc objawione były. |
36. | A była Anna prorokini, córka Fanuelowa, z pokolenia Asser, która była bardzo podeszła w latach, i żyła siedm lat z mężem od panieństwa swego. |
37. | A ta była wdową, około ośmdziesiąt i czterech lat; która nie wychodziła z kościoła, w postach i w modlitwach służąc Bogu w nocy i we dnie. |
38. | Ta też onejże godziny nadszedłszy, wyznawała Pana, i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jeruzalemie. |
39. | A tak wykonawszy wszystko według zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilei, do miasta swego Nazaretu. |
40. | A dzieciątko ono rosło, i umacniało się w Duchu, pełne będąc mądrości, a łaska Boża była nad niem. |
41. | A rodzice jego chadzali na każdy rok do Jeruzalemu na święto wielkanocne. |
42. | A gdy już był we dwunastym roku, a oni wstępowali do Jeruzalemu według zwyczaju onego święta; |
43. | I gdy skończyli one dni, a już się wracali nazad, zostało dziecię Jezus w Jeruzalemie, a tego nie wiedział Józef i matka jego. |
44. | Lecz mniemając, że jest w towarzystwie podróżnem, uszli dzień drogi, i szukali go między krewnymi i między znajomymi. |
45. | A gdy go nie znaleźli, wrócili się do Jeruzalemu, szukając go, |
46. | I stało się po trzech dniach, że go znaleźli siedzącego w kościele w pośrodku doktorów, słuchającego ich i pytającego ich. |
47. | I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad rozumem i nad odpowiedziami jego. |
48. | A ujrzawszy go rodzice, zdumieli się. I rzekła do niego matka jego: Synu! przeczżeś nam to uczynił? Oto ojciec twój i ja z boleścią szukaliśmy cię. |
49. | I rzekł do nich: Cóż jest, żeście mię szukali? Izaliście nie wiedzieli, iż w tych rzeczach, które są Ojca mego, ja być muszę? |
50. | Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im mówił. |
51. | I zstąpił z nimi, i przyszedł do Nazaretu, a był im poddany. A matka jego zachowywała wszystkie te słowa w sercu swojem. |
52. | A Jezus pomnażał się w mądrości, i we wzroście i w łasce u Boga i u ludzi. |
← Luke (2/24) → |