←  Job (4/42)  →
1. Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2. Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3. Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4. Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5. A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6. Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7. Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8. Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9. Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10. Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11. Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12. Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13. W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14. Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15. A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16. Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17. Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18. Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19. Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20. Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21. Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
←  Job (4/42)  →