←  Job (34/42)  →
1. Nadto mówił Elihu, i rzekł:
2. Słuchajcież, mądrzy! mów moich, a nauczeni posłuchajcie mię.
3. Bo ucho słów doświadcza, jako podniebienie smakuje pokarmu.
4. Obierzmy sobie sąd, a rozeznajmy między sobą, co jest dobrego.
5. Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:
6. I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.
7. Któryż jest mąż taki, jako Ijob, coby pił pośmiewisko jako wodę?
8. A coby chodził w towarzystwie czyniących nieprawość; i przestawałby z ludźmi niepobożnymi?
9. Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.
10. Przetoż mię słuchajcie, mężowie rozumni! Niech będzie daleka niepobożność od Boga, i nieprawość od Wszechmocnego.
11. Bo on według uczynku płaci człowiekowi, a według drogi jego każdemu nagradza.
12. A zgoła Bóg przewrotnie nie czyni, a Wszechmocny nie podwraca sądu.
13. Któż go przełożył nad ziemią? a kto wystawił cały okrąg świata?
14. Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:
15. Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.
16. Maszli tedy rozum, słuchaj tego, a przyjmuj w uszy swe głos mowy mojej.
17. Azaż ten, który ma w nienawiści sąd, panować może? azaż tego, który jest wielce sprawiedliwy, niepobożnym uczynisz?
18. Zaż potępisz tego, który może rzec królowi: O bezecny! a książętom: O niepobożny!
19. Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.
20. Nagle umierają; a o północy wzruszony bywa naród, i przemija, a mocarz zniesiony bywa bez ręki ludzkiej.
21. Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.
22. Niemasz ciemności, ani cienia śmierci, kędyby się skryli ci, którzy czynią nieprawość.
23. Bo na nikogo nie wkłada więcej, tak, żeby miał wchodzić w sąd z Bogiem.
24. Pociera bardzo wiele mocarzów, a inszych miasto nich wystawia.
25. Przeto, iż zna sprawy ich, obraca im dzień w noc, aby byli potarci.
26. Poraża ich jako niepobożnych na miejscu jawnem.
27. Przeto, iż odstąpili od niego, a żadnych dróg jego zrozumieć nie chcieli:
28. Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.
29. Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,
30. Aby dalej nie panował człowiek obłudny na upadek ludzki.
31. Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.
32. Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.
33. Izali według zdania twego będziesz płacił, żeć się to nie podoba, a żeś ty owo obrał, a nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz.
34. Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, a człowiek mądry przypadnie na to,
35. Że Ijob nie mówi mądrze, a słowa jego nie są roztropne.
36. Boże, Ojcze mój! niech będzie Ijob doskonale doświadczony, przeto, iż nam odpowiada, jako ludziom złym.
37. Bo przestępstwa przyczynia do grzechu swego; chlubi się między nami, i mówi bardzo wiele przeciwko Bogu.
←  Job (34/42)  →