←  Job (28/42)  →
1. Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.
2. Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.
3. Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.
4. Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.
5. Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.
6. W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;
7. A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.
8. Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.
9. Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;
10. Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.
11. Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.
12. Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?
13. Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.
14. Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.
15. Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.
16. Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.
17. Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.
18. Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.
19. Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.
20. Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?
21. Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.
22. Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.
23. Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.
24. Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.
25. Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.
26. On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.
27. W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.
28. Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.
←  Job (28/42)  →