Job (19/42)

← Job (19/42) →

A odpowiadając Ijob rzekł:

Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

10.

Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

11.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

12.

Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

13.

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

14.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

15.

Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

16.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

17.

Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

18.

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

19.

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

20.

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

21.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

22.

Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

23.

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

24.

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

25.

Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

26.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

27.

Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

28.

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

29.

Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

← Job (19/42) →