←  Job (11/42)  →

---

1.

I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł:

2.

Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?

3.

Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi?

4.

Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi.

5.

Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie:

6.

Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.

7.

Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?

8.

Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz?

9.

Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze.

10.

Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie?

11.

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

12.

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

13.

Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje;

14.

Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich;

15.

Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał.

16.

Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz.

17.

I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek.

18.

I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz.

19.

Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich.

20.

Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.

---

←  Job (11/42)  →