←  Ephesians (5/6)  →
1. Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;
2. A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznej wonności.
3. A wszeteczeństwo i wszelka nieczystość albo łakomstwo niechaj nie będzie ani mianowane między wami, jako przystoi na świętych.
4. Także sprośność i błazeńskie mowy, i żarty, które nie przystoją, ale raczej dziękowanie.
5. Bo to wiecie, iż żaden wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który jest bałwochwalcą), nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.
6. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na synów upornych;
7. Nie bądźcież tedy uczestnikami ich.
8. Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; aleście teraz światłością w Panu; chodźcież jako dziatki światłości,
9. (Bo owoc Ducha zależy we wszelakiej dobrotliwości i w sprawiedliwości i w prawdzie.)
10. Obierając to, co by się podobało Panu;
11. A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale je raczej strofujcie.
12. Albowiem co się potajemnie od nich dzieje, sromota i mówić.
13. Lecz to wszystko, gdy bywa od światłości strofowane, bywa objawione; albowiem to wszystko, co bywa objawione, jest światłością;
14. Dlatego mówi Pismo: Ocuć się, który śpisz i powstań od umarłych, a oświeci cię Chrystus.
15. Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.
16. Czas odkupując; bo dni złe są.
17. Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale zrozumiewającymi, która jest wola Pańska.
18. A nie upijajcie się winem, w którem jest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem,
19. Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, śpiewając i grając w sercu swojem Panu,
20. Dzięki czyniąc zawsze za wszystko, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu.
21. Będąc poddani jedni drugim w bojaźni Bożej.
22. Żony! bądźcie poddane mężom swoim, jako Panu;
23. Albowiem mąż jest głową żony, jako i Chrystus głową kościoła; a on jest zbawicielem ciała.
24. Jako tedy kościół poddany jest Chrystusowi, tak też żony mężom swoim we wszystkiem.
25. Mężowie! miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował kościół i wydał samego siebie za niego,
26. Aby go poświęcił, oczyściwszy omyciem wody przez słowo;
27. Aby go sobie wystawił chwalebnym kościołem, nie mającym zmazy albo zmarszczku, albo czego takiego, ale iżby był święty i bez nagany.
28. Tak powinni mężowie miłować żony swoje, jako swoje własne ciała; kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.
29. Albowiem żaden nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa, jako i Pan kościół.
30. Gdyżeśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.
31. Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, i przyłączy się do żony swojej, i będą dwoje jednem ciałem.
32. Tajemnica to wielka jest; lecz ja mówię o Chrystusie i o kościele.
33. A wszakże i każdy z was z osobna niechaj miłuje żonę swoję jako siebie samego, a żona niech się boi męża swego.
←  Ephesians (5/6)  →