| ← Zephaniah 2/3 → |
| ای امّتی كه حیا ندارید، فراهم آیید و جمع بشوید! | .1 |
| قبل از آنكه حُكم نتاج بیاورد و آن روز مثل كاه بگذرد؛ قبل از آنكه حدّت خشم خداوند بر شما وارد آید؛ قبل از آنكه روز خشم خداوند بر شما برسد. | .2 |
| ای جمیع حلیمانِ زمین كه احكام او را بجا می‌آورید، عدالت را بطلبید و تَواضع را بجویید، شاید كه در روز خشم خداوند مستور شوید. | .3 |
| زیرا كه غَزَّه متروك می‌شود و اَشْقَلُون ویران می‌گردد و اَهل اَشْدُود را در وقت ظهر اخراج می‌نمایند و عَقْرُوْن از ریشه كنده می‌شود. | .4 |
| وای بر امّت كَریتیان كه بر ساحل دریا ساكنند. ای كنعان، ای زمین فِلِسطینیان كلام خداوند به ضدّ شما است و من تو را چنان هلاك می‌كنم كه كسی در تو ساكن نخواهد بود، | .5 |
| و ساحل دریا موضع مرتع‌های شبانان و آغلهای گوسفندان خواهد بود، | .6 |
| و ساحل دریا برای بقیه خاندان یهودا خواهد بود تا در آن بچرند. شبگاهان در خانه‌های اَشْقَلون خواهند خوابید زیرا یهوه خدایشان ازایشان تفقّد نموده، اسیران ایشان را باز خواهد آورد. | .7 |
| ملامت موآب و سرزنش بنی‌عَمُّون را شنیدم كه چگونه قوم مرا ملامت می‌كنند و بر سرحدِّ ایشان فخر می‌نمایند. | .8 |
| بنابراین، یهوه صبایوت خدای اسرائیل می‌گوید: به حیات خودم قَسم كه موآب مثل سَدوم و بنی‌عَمّون مثل عَمّوره خواهد شد. محّل خارها و حفره‌های نمك و ویرانی ابدی خواهد شد. بقیۀ قوم من آنها را غارت خواهند نمود و بقیه امّت من ایشان را به تصرّف خواهند آورد. | .9 |
| این به سبب تكبّر ایشان بر ایشان وارد خواهد آمد زیرا كه قوم یهوه صبایوت را ملامت نموده، بر ایشان فخر كردند. | .10 |
| پس خداوند به ضدّ ایشان مهیب خواهد بود زیرا كه تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت و جمیع جزایر امّت‌ها هر كدام از جای خود او را عبادت خواهند كرد. | .11 |
| و شما نیز ای حَبَشیان به شمشیر من كشته خواهید شد. | .12 |
| و دست خود را بر زمین شمال دراز كرده، آشور را هلاك خواهد كرد و نینوی را به ویرانی و به زمین خشك مثل بیابان مبدّل خواهد نمود. | .13 |
| و گله‌ها و تمامی حیوانات امّت‌ها در میانش‌خواهند خوابید و مرغ سقّا و خارپشت بر تاجهای ستونهایش منزل خواهند گرفت و آواز سراینده از پنجره‌هایش مسموع خواهد شد و خرابی بر آستانه‌هایش خواهد بود زیرا كه چوب سرو آزادش را برهنه خواهد كرد. | .14 |
| این است شهر فرحناك كه در اطمینان ساكن می‌بود و در دل خود می‌گفت: «من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ من هستم و غیر از من دیگری نیست.» چگونه خراب شد! خوابگاه حیوانات گردیده است! هر كه از آن عبور كند بر آن سخریه كرده، دست خود را خواهد جنبانید! | .15 |
| ← Zephaniah 2/3 → |