←  Psalms 63/150   →
[مزمور داود هنگامی که در صحرای یهودا بود] ای خدا، تو خدای من هستی. در سَحَر تو را خواهم طلبید. جان من تشنهٔ تو است و جسدم مشتاق تو در زمینِ خشکِ تشنهٔ بی‌آب. .1
چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوّت و جلال تو را مشاهده کنم. .2
چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. .3
از این رو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. .4
جان من سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه، و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت، .5
چون تو را بر بستر خود یاد می‌آورم و در پاسهای شب در تو تفکر می‌کنم. .6
زیرا تو مددکار من بوده‌ای و زیر سایهٔ بالهای تو شادی خواهم کرد. .7
جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تأیید کرده است. .8
و امّا آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو خواهند رفت. .9
ایشان به دم شمشیر سپرده می‌شوند و نصیب شغالها خواهند شد. .10
امّا پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هر که بدو قسم خورَد، فخر خواهد نمود، زیرا دهان دروغ‌گویان بسته خواهد گردید. .11
←  Psalms 63/150   →