← Psalms 17/150 → |
[صلات داود] ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریاد من توجه فرما! و دعای مرا که از لب بیریا میآید، گوش بگیر! | .1 |
داد من از حضور تو صادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند. | .2 |
دل مرا آزمودهای، شبانگاه از آن تفقد کردهای. مرا قال گذاشتهای و هیچ نیافتهای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند. | .3 |
و امّا کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم | .4 |
.5 قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید. | .5 |
ای خدا تو را خواندهام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو. | .6 |
رحمتهای خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به دست راست خود از مخالفان ایشان میرهانی. | .7 |
مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایهٔ بال خود پنهان کن، | .8 |
از روی شریرانی که مرا خراب میسازند، از دشمنان جانم که مرا احاطه میکنند. | .9 |
دل فربهٔ خود را بستهاند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیز میگویند. | .10 |
الآن قدمهای ما را احاطه کردهاند، و چشمان خود را دوختهاند تا ما را به زمین بیندازند. | .11 |
مَثَل او مَثَل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مَثَل شیر ژیان که در بیشهٔ خود در کمین است. | .12 |
ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان، | .13 |
از آدمیان، ای خداوند، به دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است که شکم ایشان را به ذخایر خود پرساختهای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک میکنند. | .14 |
و امّا من روی تو را در عدالت خواهم دید، و چون بیدار شوم، از صورت تو سیر خواهم شد. | .15 |
← Psalms 17/150 → |