←  Psalms 14/150   →
[برای سالار مغنیان. مزمور داود] احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. کارهای خود را فاسد و مکروه ساخته‌اند و نیکوکاری نیست. .1
خداوند از آسمان بربنی‌آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و طالب خدایی هست. .2
همه روگردانیده، با هم فاسد شده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی. .3
آیا همهٔٔ گناهکاران بی‌معرفت هستند که قوم مرا می‌خورند، چنانکه نان می‌خورند، و خداوند را نمی‌خوانند؟ .4
آنگاه ترس بر ایشان مستولی شد، زیرا خدا در طبقهٔ عادلان است. .5
مشورت مسکین را خجل می‌سازید چونکه خداوند ملجای اوست. .6
کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهر می‌شد! چون خداوند اسیریِ قوم خویش را برگردانَدْ، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادمان خواهد گردید. .7
←  Psalms 14/150   →