←  Psalms 107/150   →
خداوند را حمد بگویید زیرا که او نیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالآباد. .1
فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. .2
و ایشان را از بُلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب و از شمال و جنوب. .3
در صحرا آواره شدند و دربادیهای بیطریق و شهری برای سکونت نیافتند. .4
گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید. .5
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید، .6
و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند. .7
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکّر نمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی‌آدم. .8
زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت، .9
آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که در مذلّت و آهن بسته شده بودند. .10
زیرا به کلام خدا مخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند. .11
و او دل ایشان را به مشقّت ذلیل ساخت؛ بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود. .12
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. .13
ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد و بندهای ایشان را بگسست. .14
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکّر نمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی‌آدم. .15
زیرا که دروازه‌های برنجین را شکسته، و بندهای آهنین را پاره کرده است. .16
احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. .17
جان ایشان هر قسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه‌های موت نزدیک شدند. .18
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. .19
کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید. .20
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی‌آدم. .21
و قربانی‌های تشکّر را بگذرانند و اعمال وی را به ترّنم ذکر کنند. .22
آنانی که در کشتیها به دریا رفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. .23
اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را در لجّه‌ها. .24
او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. .25
به آسمانها بالا رفتند و به لجّه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سختی گداخته گردید. .26
سرگردان گشته، مثل مستان افتان و خیزان شدند و عقل ایشان تماماً حیران گردید. .27
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. .28
طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. .29
پس مسرور شدند زیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندرِ مرادِ ایشان رسانید. .30
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکّر نمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی‌آدم. .31
و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و در مجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. .32
او نهرها را به بادیه مبدّل کرد و چشمه‌های آب را به زمین تشنه. .33
و زمین بارور را نیز به شورهزار، به‌سبب شرارت ساکنان آن. .34
بادیه را به دریاچه آب مبدّل کرد و زمین خشک را به چشمه‌های آب. .35
و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. .36
و مزرعه‌ها کاشتند و تاکستانها غرس نمودند و حاصل غلّه به عمل آوردند. .37
و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیر شدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند. .38
و باز کم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. .39
ذلّت را بر رؤسا می‌ریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره می‌سازد. .40
امّا مسکین را ازمشقّتش برمیافرازد و قبیله‌ها را مثل گله‌ها برایش پیدا می‌کند. .41
صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود را خواهد بست. .42
کیست خردمند تا بدین چیزها تفکّر نماید؟ که ایشان رحمتهای خداوند را خواهند فهمید. .43
←  Psalms 107/150   →