| ← Proverbs 8/31 → |
| آیا حكمت ندا نمی‌كند، و فطانت آواز خود را بلند نمی‌نماید؟ | .1 |
| به سر مكان‌های بلند، به كناره راه، در میان طریقها می‌ایستد. | .2 |
| به جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند. | .3 |
| كه شما را ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی‌آدم است. | .4 |
| ای جاهلان زیركی را بفهمید و ای احمقان عقل را درك نمایید. | .5 |
| بشنوید زیرا كه به امور عالیه تكلّم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است. | .6 |
| دهانم به راستی تنطّق می‌كند و لبهایم شرارت را مكروه می‌دارد. | .7 |
| همه سخنان دهانم بر حقّ است و در آنها هیچ چیز كج یا مُعْوَّج نیست. | .8 |
| تمامی آنها نزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است. | .9 |
| تأدیب مرا قبول كنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص. | .10 |
| زیرا كه حكمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان كرد. | .11 |
| من حكمتم و در زیركی سكونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام. | .12 |
| ترس خداوند ، مكروه داشتنِ بدی است. غرور و تكبّر و راه بد و دهان دروغگو را مكروه می‌دارم. | .13 |
| مشورت و حكمت كامل از آنِ من است. من فهم هستم و قوت از آن من است. | .14 |
| به من پادشاهانْ سلطنت می‌كنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند. | .15 |
| به من سروران حكمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داورانِ جهان. | .16 |
| من دوست می‌دارم آنانی را كه مرا دوست می‌دارند. و هر كه مرا به جدّ و جهد بطلبد مرا خواهد یافت. | .17 |
| دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی و عدالت. | .18 |
| ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، و حاصل من از نقره خالص. | .19 |
| در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف، | .20 |
| تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، و خزینه‌های ایشان را مملوّ سازم. | .21 |
| خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. | .22 |
| من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. | .23 |
| هنگامی كه لجهّها نبود من مولود شدم، وقتی كه چشمه‌های پر از آب وجود نداشت. | .24 |
| قبل از آنكه كوهها برپا شود، پیش از تلّها مولود گردیدم. | .25 |
| چون زمین و صحراها را هنوز نساخته بود، و نه اوّل غبار ربع مسكون را. | .26 |
| وقتی كه او آسمان را مستحكم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی كه دایره را بر سطح لجّه قرار داد. | .27 |
| وقتی كه افلاك را بالا استوار كرد، و چشمه‌های لجّه را استوار گردانید. | .28 |
| چون به دریا حدّ قرار داد، تا آبها از فرمان او تجاوز نكنند، و زمانی كه بنیاد زمین را نهاد. | .29 |
| آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌كردم. | .30 |
| و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من با بنی‌آدم می‌بود. | .31 |
| پس الا´ن ای پسرانْ مرا بشنوید، و خوشابحال آنانی كه طریقهای مرا نگاه دارند. | .32 |
| تأدیب را بشنوید و حكیم باشید، و آن را ردّ منمایید. | .33 |
| خوشابحال كسی كه مرا بشنود، و هر روز نزد درهای من دیده‌بانی كند، و باهوهای دروازه‌های مرا محافظت نماید. | .34 |
| زیرا هر كه مرا یابد حیات را تحصیل كند، و رضامندی خداوند را حاصل نماید. | .35 |
| و اما كسی كه مرا خطا كند، به جان خود ضرر رساند، و هر كه مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد. | .36 |
| ← Proverbs 8/31 → |