| ← Proverbs 30/31 → |
| كلمات و پیغام آكور بن‌یاقَه. وحی آن مرد به ایتیئیل یعنی به ایتیئیل و اُكال. | .1 |
| یقیناً من از هر آدمی وحشی‌تر هستم، و فهم انسان را ندارم. | .2 |
| من حكمت را نیاموخته‌ام و معرفت قدّوس را ندانسته‌ام. | .3 |
| كیست كه به آسمان صعود نمود و از آنجا نزول كرد؟ كیست كه باد را در مشت خود جمع نمود؟ و كیست كه آب را در جامه بند نمود؟ كیست كه تمامی اقصای زمین را استوار ساخت؟ نام او چیست و پسر او چه اسم دارد؟ بگو اگر اطّلاع داری. | .4 |
| تمامی كلمات خدا مُصَفّی است. او به جهت متوكّلان خود سپر است. | .5 |
| به سخنان او چیزی میفزا، مبادا تو را توبیخ نماید و تكذیب شوی. | .6 |
| دو چیز از تو درخواست نمودم، آنها را قبل از آنكه بمیرم از من بازمدار: | .7 |
| بطالت و دروغ را از من دور كن، مرا نه فقر ده و نه دولت. به خوراكی كه نصیب من باشد مرا بپرور، | .8 |
| مبادا سیر شده، تو را انكار نمایم و بگویم كه خداوند كیست. و مبادا فقیر شده، دزدی نمایم، و اسم خدای خود را به باطل برم. | .9 |
| بنده را نزد آقایش متّهم مساز، مبادا تو را لعنت كند و مجرم شوی. | .10 |
| گروهی می‌باشند كه پدر خود را لعنت می‌نمایند، و مادر خویش را بركت نمی‌دهند. | .11 |
| گروهی می‌باشند كه در نظر خود پاك‌اند، اما از نجاست خود غسل نیافته‌اند. | .12 |
| گروهی می‌باشند كه چشمانشان چه قدر بلند است، و مژگانشان چه قدر برافراشته. | .13 |
| گروهی می‌باشند كه دندانهایشان شمشیرها است، و دندانهای آسیای ایشان كاردها تا فقیران را از روی زمین و مسكینان را از میان مردمان بخورند. | .14 |
| زالو را دو دختر است كه بده بده می‌گویند. سه چیز است كه سیر نمی‌شود، بلكه چهار چیز كه نمی‌گوید كه كافی است: | .15 |
| هاویه و رحم نازاد، و زمینی كه از آب سیر نمی‌شود، و آتش كه نمی‌گوید كه كافی است. | .16 |
| چشمی كه پدر را استهزا می‌كند و اطاعت مادر را خوار می‌شمارد، غرابهای وادی آن را خواهند كند و بچه‌های عقاب آن را خواهند خورد. | .17 |
| سه چیز است كه برای من زیاده عجیب است، بلكه چهار چیز كه آنها را نتوانم فهمید: | .18 |
| طریق عقاب در هوا و طریق مار بر صخره، و راه كشتـی در میـان دریـا و راه مرد با دختر باكره. | .19 |
| همچنان است طریق زن زانیه؛ می‌خورد و دهان خـود را پاك می‌كنـد و می‌گویـد گنـاه نكردم. | .20 |
| به سبب سه چیز زمین متزلزل می‌شود، و به سبب چهار كه آنها را تحمّل نتواند كرد: | .21 |
| به سبب غلامی كه سلطنت می‌كند، و احمقی كه از غذا سیر شده باشد، | .22 |
| به سبب زن مكروهه چون منكوحه شود، و كنیز وقتی كه وارث خاتون خود گردد. | .23 |
| چهار چیز است كه در زمین بسیار كوچك است، لیكن بسیار حكیم می‌باشد: | .24 |
| مورچه‌ها طایفه بی‌قوّتند، لیكن خوراك خود را در تابستان ذخیره می‌كنند؛ | .25 |
| ونكها طایفه ناتوانند، اما خانه‌های خود را در صخره می‌گذارند. | .26 |
| ملخها را پادشاهی نیست، اما جمیع آنها دسته دسته بیرون می‌روند. | .27 |
| چلپاسه‌ها به دستهای خود می‌گیرند و در قصرهای پادشاهان می‌باشند. | .28 |
| سه چیز است كه خوش‌خرام است، بلكه چهار چیز كه خوش‌قدم می‌باشد: | .29 |
| شیر كه در میان حیوانات تواناتر است، و از هیچكدام روگردان نیست؛ | .30 |
| تازی و بز نر، و پادشاه كه با او مقاومت نتوان كرد. | .31 |
| اگر از روی حماقت خویشتن را برافراشته‌ای و اگر بد اندیشیده‌ای، پس دست بر دهان خود بگذار؛ | .32 |
| زیرا چنانكه از فشردن شیر، پنیر بیرون می‌آیـد، و از فشـردن بینـی، خـون بیـرون می‌آید، همچنان از فشردن غضب نزاع بیرون می‌آید. | .33 |
| ← Proverbs 30/31 → |