← Proverbs 24/31 → |
بر مردان شریر حسد مبر، و آرزو مدار تا با ایشان معاشرت نمایی، | .1 |
زیرا كه دل ایشان در ظلم تفكّر میكند و لبهای ایشان درباره مشقّت تكلّم مینماید. | .2 |
خانه به حكمت بنا میشود، و با فطانت استوار میگردد، | .3 |
و به معرفت اطاقها پر میشود، از هر گونه اموال گرانبها و نفایس. | .4 |
مرد حكیم در قدرت میماند، و صاحب معرفت در توانایی ترقّی میكند، | .5 |
زیرا كه با حسنتدبیر باید جنگ بكنی، و از كثرت مشورتدهندگان نصرت است. | .6 |
حكمت برای احمق زیاده بلند است، دهان خود را در دربار باز نمیكند. | .7 |
هر كه برای بدی تفكّر میكند، او را فتنهانگیز میگویند. | .8 |
فكر احمقان گناه است، و استهزاكننده نزدآدمیان مكروه است. | .9 |
اگر در روز تنگی سستی نمایی، قوّت تو تنگ میشود. | .10 |
آنانی را كه برای موت برده شوند خلاص كن، و از رهانیدن آنانی كه برای قتل مهیااند كوتاهی منما. | .11 |
اگر گویی كه این را ندانستیم، آیا آزماینده دلها نمیفهمد؟ و حافظ جان تو نمیداند؟ و به هر كس برحسب اعمالش مكافات نخواهد داد؟ | .12 |
ای پسر من عسل را بخور زیرا كه خوب است، و شان عسل را چونكه به كامت شیرین است. | .13 |
همچنین حكمت را برای جان خود بیاموز، اگر آن را بیابی آنگاه اجرت خواهد بود، و امید تو منقطع نخواهد شد. | .14 |
ای شریر، برای منزل مرد عادل در كمین مباش، و آرامگاه او را خراب مكن، | .15 |
زیرا مرد عادل اگر چه هفت مرتبه بیفتد خواهد برخاست، اما شریران در بلا خواهند افتاد. | .16 |
چون دشمنت بیفتد شادی مكن، و چون بلغزد دلت وجد ننماید، | .17 |
مبادا خداوند این را ببیند و در نظرش ناپسند آید، و غضب خود را از او برگرداند. | .18 |
خویشتن را به سبب بدكاران رنجیده مساز، و بر شریران حسد مبر، | .19 |
زیرا كه به جهت بدكاران اجر نخواهد بود، و چراغ شریران خاموش خواهد گردید. | .20 |
ای پسر من از خداوند و پادشاه بترس، و با مفسدان معاشرت منما، | .21 |
زیرا كه مصیبت ایشان ناگهان خواهد برخاست، و عاقبت سالهای ایشان را كیست كه بداند؟ | .22 |
اینها نیز از (سخنان) حكیمان است طرفداری در داوری نیكو نیست. | .23 |
كسی كه به شریر بگوید تو عادل هستی، امّتها او را لعنت خواهند كرد و طوایف از او نفرت خواهند نمود. | .24 |
اما برای آنانی كه او را توبیخ نمایند شادمانی خواهد بود، و بركت نیكو به ایشان خواهد رسید. | .25 |
آنكه به كلام راست جواب گوید، لبها را میبوسد. | .26 |
كار خود را در خارج آراسته كن، و آن را در ملك مهیا ساز، و بعد از آن خانه خویش را بنا نما. | .27 |
بر همسایه خود بیجهت شهادت مده، و با لبهای خود فریب مده؛ | .28 |
و مگو به طوری كه او به من عمل كرد من نیز با وی عمل خواهم نمود، و مرد را بر حسب اعمالش پاداش خواهم داد. | .29 |
از مزرعه مرد كاهل، و از تاكستان شخص ناقصالعقل گذشتم. | .30 |
و اینك بر تمامی آن خارها میرویید، و خس تمامی روی آن را میپوشانید، و دیوار سنگیش خراب شده بود. | .31 |
پس من نگریسته متفكّر شدم، ملاحظه كردم و ادب آموختم. | .32 |
اندكی خفت و اندكی خواب، و اندكی برهم نهادن دستها به جهت خواب. | .33 |
پس فقر تو مثل راهزن بر تو خواهد آمد، و نیازمندی تو مانند مرد مسلّح. | .34 |
← Proverbs 24/31 → |