← Proverbs 20/31 → |
شراب استهزا میكند و مسكرات عربده میآورد، و هر كه به آن فریفته شود حكیم نیست. | .1 |
هیبت پادشاه مثل غرّش شیر است، و هر كهخشم او را به هیجان آورد، به جان خود خطا میورزد. | .2 |
از نزاع دور شدن برای انسان عزّت است، اما هر مرد احمق مجادله میكند. | .3 |
مرد كاهل به سبب زمستان شیار نمیكند، لهذا در موسم حصاد گدایی میكند و نمییابد. | .4 |
مشورت در دل انسان آب عمیق است، اما مرد فهیم آن را میكشد. | .5 |
بسا كسانند كه هر یك احسان خویش را اعلام میكنند، اما مرد امین را كیست كه پیدا كند. | .6 |
مرد عادل كه به كاملّیت خود سلوك نماید، پسرانش بعد از او خجسته خواهند شد. | .7 |
پادشاهی كه بر كرسی داوری نشیند، تمامی بدی را از چشمان خود پراكنده میسازد. | .8 |
كیست كه تواند گوید: «دل خود را طاهر ساختم، و از گناه خویش پاك شدم؟» | .9 |
سنگهای مختلف و پیمانههای مختلف، هر دو آنها نزد خداوند مكروه است. | .10 |
طفل نیز از افعالش شناخته میشود، كه آیا اعمالش پاك و راست است یا نه. | .11 |
گوش شنوا و چشم بینا، خداوند هر دو آنها را آفریده است. | .12 |
خواب را دوست مدار مبادا فقیر شوی. چشمان خود را باز كن تا از نان سیر گردی. | .13 |
مشتری میگوید بد است، بد است، اما چون رفت آنگاه فخر میكند. | .14 |
طلا هست و لعلها بسیار، اما لبهای معرفت جواهر گرانبها است. | .15 |
جامه آنكس را بگیر كه به جهت غریب ضامن است، و او را به رهن بگیر كه ضامن بیگانگان است. | .16 |
نان فریب برای انسان لذیذ است، اما بعددهانش از سنگریزهها پر خواهد شد. | .17 |
فكرها به مشورت محكم میشود، و با حسن تدبیر جنگ نما. | .18 |
كسی كه به نمّامی گردش كند، اسرار را فاش مینماید؛ لهذا با كسی كه لبهای خود را میگشاید معاشرت منما. | .19 |
هر كه پدر و مادر خود را لعنت كند چراغش در ظلمت غلیظ خاموش خواهد شد. | .20 |
اموالی كه اوّلاً به تعجیل حاصل میشود، عاقبتش مبارك نخواهد شد. | .21 |
مگو كه از بدی انتقام خواهم كشید، بلكه بر خداوند توكّل نما و تو را نجات خواهد داد. | .22 |
سنگهای مختلف نزد خداوند مكروه است، و ترازوهای متقلّب نیكو نیست. | .23 |
قدمهای انسان از خداوند است، پس مرد راه خود را چگونه بفهمد؟ | .24 |
شخصی كه چیزی را به تعجیل مقدّس میگوید، و بعد از نذر كردن استفسار میكند، در دام میافتد. | .25 |
پادشاه حكیم شریران را پراكنده میسازد و چوم را بر ایشان میگرداند. | .26 |
روحِ انسان، چراغ خداوند است كه تمامی عمقهای دل را تفتیش مینماید. | .27 |
رحمت و راستی پادشاه را محافظت میكند، و كرسی او به رحمت پایدار خواهد ماند. | .28 |
جلال جوانان قوّت ایشان است، و عزّت پیران موی سفید. | .29 |
ضربهای سخت از بدی طاهر میكند و تازیانهها به عمق دل فرو میرود. | .30 |
← Proverbs 20/31 → |