| ← Proverbs 16/31 → |
| تدبیرهای دل از آن انسان است، اما تنطّق زبان از جانب خداوند می‌باشد. | .1 |
| همه راههای انسان در نظر خودش پاك است، اما خداوند روحها را ثابت می‌سازد. | .2 |
| اعمال خود را به خداوند تفویض كن، تا فكرهای تو استوار شود. | .3 |
| خداوند هر چیز را برای غایت آن ساخته است، و شریران را نیز برای روز بلا. | .4 |
| هر كه دل مغرور دارد نزد خداوند مكروه است، و او هرگز مبرا نخواهد شد. | .5 |
| از رحمت و راستی، گناه كفّاره می‌شود، و به ترس خداوند ، از بدی اجتناب می‌شود. | .6 |
| چون راههای شخص پسندیده خداوند باشد، دشمنانش را نیز با وی به مصالحه می‌آورد. | .7 |
| اموال اندك كه با انصاف باشد بهتر است، از دخل فراوان بدون انصاف. | .8 |
| دل انسان در طریقش تفكّر می‌كند، اما خداوند قدمهایش را استوار می‌سازد. | .9 |
| وحی بر لبهای پادشاه است، و دهان او در داوری تجاوز نمی‌نماید. | .10 |
| ترازو و سنگهای راست از آن خداوند است و تمامی سنگهای كیسه صنعت وی می‌باشد. | .11 |
| عمل بد نزد پادشاهان مكروه است، زیرا كه كرسی ایشان از عدالت برقرار می‌ماند. | .12 |
| لبهای راستگو پسندیده پادشاهان است، و راستگویان را دوست می‌دارند. | .13 |
| غضب پادشاهان، رسولانِ موت است اما مرد حكیم آن را فرو می‌نشاند. | .14 |
| در نور چهره پادشاه حیات است، و رضامندی او مثل ابر نوبهاری است. | .15 |
| تحصیل حكمت از زر خالص چه بسیار بهتر است، و تحصیل فهم از نقره برگزیده‌تر. | .16 |
| طریق راستان، اجتناب نمودن از بدی است، و هر كه راه خود را نگاه دارد جان خویش را محافظت می‌نماید. | .17 |
| تكبّر پیش‌رُوِ هلاكت است، و دل مغرور پیش‌رو خرابی. | .18 |
| با تواضع نزد حلیمان بودن بهتر است، از تقسیم نمودن غنیمت با متكبّران. | .19 |
| هر كه در كلام تعقّل كند سعادتمندی خواهد یافت، و هر كه به خداوند توكّل نماید خوشابحال او. | .20 |
| هر كه دل حكیم دارد فهیم خوانده می‌شود، و شیرینی لبها علم را می‌افزاید. | .21 |
| عقل برای صاحبش چشمه حیات است، اما تأدیب احمقان، حماقت است. | .22 |
| دل مرد حكیم دهان او را عاقل می‌گرداند، و علم را بر لبهایش می‌افزاید. | .23 |
| سخنان پسندیده مثل شان عسل است، برای جانْ شیرین است و برای استخوانها شفادهنده. | .24 |
| راهی هست كه در نظر انسان راست است، اما عاقبت آن راه، موت می‌باشد. | .25 |
| اشتهای كارگر برایش كار می‌كند، زیرا كه دهانش او را بر آن تحریض می‌نماید. | .26 |
| مرد لئیم شرارت را می‌اندیشد، و بر لبهایش مثل آتشِ سوزنده است. | .27 |
| مرد دروغگو نزاع می‌پاشد، و نمّام دوستان خالص را از همدیگر جدا می‌كند. | .28 |
| مرد ظالم همسایه خود را اغوا می‌نماید، و او را به راه غیر نیكو هدایت می‌كند. | .29 |
| چشمان خود را بر هم می‌زند تا دروغ را اختراع نماید، و لبهایش را می‌خاید و بدی را به انجام می‌رساند. | .30 |
| سفید مویی تاج جمال است، هنگامی كه در راه عدالت یافت شود. | .31 |
| كسی كه دیرغضب باشد از جبّار بهتر است،و هر كه بر روح خود مالك باشد از تسخیركننده شهر افضل است. | .32 |
| قرعه در دامن انداخته می‌شود، لیكن تمامی حكم آن از خداوند است. | .33 |
| ← Proverbs 16/31 → |