| ← Proverbs 12/31 → |
| هر كه تأدیب را دوست می‌دارد معرفت را دوست می‌دارد، اما هر كه از تنبیه نفرت كند وحشی است. | .1 |
| مرد نیكو رضامندی خداوند را تحصیل می‌نماید، اما او صاحب تدبیر فاسد را ملزم خواهد ساخت. | .2 |
| انسان از بدی استوار نمی‌شود، اما ریشه عادلان جنبش نخواهد خورد. | .3 |
| زن صالحه تاج شوهر خود می‌باشد، اما زنی كه خجل سازد مثل پوسیدگی در استخوانهایش می‌باشد. | .4 |
| فكرهای عادلان انصاف است، اما تدابیر شریران فریب است. | .5 |
| سخنان شریران برای خون در كمین است، اما دهان راستان ایشان را رهایی می‌دهد. | .6 |
| شریران واژگون شده، نیست می‌شوند، اما خانه عادلان برقرار می‌ماند. | .7 |
| انسان برحسب عقلش ممدوح می‌شود، اما كج‌دلان خجل خواهند گشت. | .8 |
| كسی كه حقیر باشد و خادم داشته باشد، بهتر است از كسی كه خویشتن را برافرازد و محتاج نان باشد. | .9 |
| مرد عادل برای جان حیوان خود تفكّر می‌كند، اما رحمتهای شریران ستم‌كیشی است. | .10 |
| كسی كه زمین خود را زرع كند از نان سیر خواهد شد، اما هر كه اباطیل را پیروی نماید ناقص‌العقل است. | .11 |
| مرد شریر به شكار بدكاران طمع می‌ورزد، اما ریشه عادلان میوه می‌آورد. | .12 |
| در تقصیر لبها دام مهلك است، اما مرد عادل از تنگی بیرون می‌آید. | .13 |
| انسان از ثمره دهان خود از نیكویی سیر می‌شود، و مكافات دست انسان به او ردّ خواهد شد. | .14 |
| راه احمق در نظر خودش راست است، اما هر كه نصیحت را بشنود حكیم است. | .15 |
| غضب احمق فوراً آشكار می‌شود، اما خردمند خجالت را می‌پوشاند. | .16 |
| هر كه به راستی تنطّق نماید عدالت را ظاهر می‌كند، و شاهد دروغ، فریب را. | .17 |
| هستند كه مثل ضرب شمشیر حرفهای باطل می‌زنند، اما زبان حكیمان شفا می‌بخشد. | .18 |
| لب راستگو تا به ابد استوار می‌ماند، اما زبان دروغگو طرفۀالعینی است. | .19 |
| در دل هر كه تدبیر فاسد كند فریب است، اما مشورت‌دهندگانِ صلح را شادمانی است. | .20 |
| هیچ بدی به مرد صالح واقع نمی‌شود، اما شریران از بلا پُر خواهند شد. | .21 |
| لبهای دروغگو نزد خداوند مكروه است، اما عاملان راستی پسندیده او هستند. | .22 |
| مرد زیرك علم را مخفی می‌دارد، اما دل احمقان حماقت را شایع می‌سازد. | .23 |
| دست شخص زرنگ سلطنت خواهد نمود، اما مرد كاهل بندگی خواهد كرد. | .24 |
| كدورت دل انسان، او را منحنی می‌سازد، اما سخن نیكو او را شادمان خواهد گردانید. | .25 |
| مرد عادل برای همسایه خود هادی می‌شود، اما راه شریران ایشان را گمراه می‌كند. | .26 |
| مرد كاهل شكار خود را بریان نمی‌كند، اما زرنگی، توانگری گرانبهای انسان است. | .27 |
| در طریق عدالت حیات است، و در گذرگاههایش موت نیست. | .28 |
| ← Proverbs 12/31 → |