| ← Joel 2/3 → |
| در صهیون كَرِنّا بنوازید و در كوه مقدس من صدا بلند كنید! تمامی ساكنان زمین بلرزند زیرا روز خداوند می‌آید و نزدیك است. | .1 |
| روز تاریكی و ظلمتْ، روز ابرها و ظلمتِ غلیظ مثل فجرِ منبسط بر كوهها! امّتی عظیم و قوی كه مانند آن از ازل نبوده و بعد از این تا سالها و دهرهای بسیار نخواهد بود. | .2 |
| پیش روی ایشان آتش می‌سوزاند و در عقب ایشان شعله ملتهب می‌گردد. پیش روی ایشان، زمین مثل باغ عدن و در عقبِ ایشان، بیابانِ بایر است و نیز از ایشان احدی رهایی نمی‌یابد. | .3 |
| منظرِ ایشان مثل منظرِ اسبان است و مانند اسب سواران می‌تازند. | .4 |
| مثل صدای ارابه‌ها بر قله كوهها جست و خیز می‌كنند؛ مثل صدای شعله آتش كه كاه را می‌سوزاند؛ مانند امّت عظیمی كه برای جنگ صف بسته باشند. | .5 |
| از حضور ایشان قومها می‌لرزند. تمامی رویها رنگ‌پریده می‌شود. | .6 |
| مثل جبّاران می‌دوند، مثل مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند و هر كدام به راه خود می‌آیند و طریقهای خود را تبدیل نمی‌كنند. | .7 |
| بر یكدیگر ازدحام نمی‌كنند، زیرا هركس به راه خود می‌خرامد. از میان حربه‌ها هجوم می‌آورند و صف‌های خود را نمی‌شكنند. | .8 |
| بر شهر می‌جهند، به روی حصارها می‌دوند، به خانه‌ها برمی‌آیند. مثل دزدان از پنجره‌ها داخل می‌شوند. | .9 |
| از حضور ایشان زمین متزلزل و آسمانها مرتعش می‌شود؛ آفتاب و ماه سیاه می‌شوند و ستارگان نور خویش را باز می‌دارند. | .10 |
| و خداوند آواز خود را پیش لشكر خویش بلند می‌كند، زیرا اردوی او بسیار عظیم است و آنكه سخن خود را بجا می‌آورد، قدیر است. زیرا روز خداوند عظیم و بی‌نهایت مَهیب است و كیست كه طاقت آن را داشته باشد. | .11 |
| و لكن الا´ن خداوند می‌گوید با تمامی دل و با روزه و گریه و ماتم بسوی من بازگشت نمایید. | .12 |
| و دل خود را چاك كنید نه رخت خویش را، و به یهوه خدای خود بازگشت نمایید زیرا كه او رئوف و رحیم است و دیرخشم و كثیراحسان و از بلا پشیمان می‌شود. | .13 |
| كِه می‌داند كه شاید برگردد و پشیمان شود و در عقب خود بركتی واگذارد، یعنی هدیه آردی و هدیه ریختنی برای یهوه خدای شما. | .14 |
| در صهیون كَرِنّا بنوازید و روزه را تعیین كرده، محفل مقدّس را ندا كنید. | .15 |
| قوم را جمع كنید، جماعت را تقدیس نمایید، پیران و كودكان و شیرخوارگان را فراهم آورید. داماد از حجره خود و عروس از حجله خویش بیرون آیند. | .16 |
| كاهنانی كه خدّام خداوند هستند در میان رواق و مذبح گریه كنند و بگویند: «ای خداوند بر قوم خویش شفقت فرما و میراث خویش را به عار مسپار، مبادا امّت‌ها بر ایشان حكمرانی نمایند. چرا در میان قومها بگویند كه خدای ایشان كجا است؟» | .17 |
| پس خداوند برای زمین خود به غیرت خواهد آمد و بر قوم خویش شفقت خواهد نمود. | .18 |
| و خداوند قوم خود را اجابت نموده، خواهد گفت: «اینك من گندم و شیره و روغن را برای شما می‌فرستم تا از آنها سیر شوید و شما را بار دیگر در میان امّت‌ها عار نخواهم ساخت. | .19 |
| و لشكر شمالی را از شما دور كرده، به زمین خشك ویران خواهم راند كه مقدّمه آن بر دریای شرقی و ساقه‌اش بر دریای غربی خواهد بود و بوی بدش بلند خواهد شد و عفونتش برخواهد آمد زیرا كارهای عظیم كرده است.» | .20 |
| ای زمین مترس! وجد و شادی بنما زیرا یهوه كارهای عظیم كرده است. | .21 |
| ای بهایم صحرا مترسید زیرا كه مرتع‌های بیابان سبز شد و درختانْ میوه خود را آورد و انجیر و مَوْ قوّت خویش را دادند. | .22 |
| ای پسران صهیون در یهوه خدای خویش وجد و شادی نمایید، زیرا كه باران اولین را به اندازه‌اش به شما داده است و باران اول و آخر را در وقت برای شما بارانیده است. | .23 |
| پس خرمن از گندم پر خواهد شد و معصره‌ها از شیره و روغن لبریز خواهد گردید. | .24 |
| و سالهایی را كه ملخ و لَنْبهَ و سوس و سِنْ یعنی لشكر عظیم من كه بر شما فرستاده بودم خوردند به شما ردّ خواهم نمود. | .25 |
| و غذای بسیار خورده، سیر خواهید شد و اسم یهوه خدای خود را كه برای شما كارهای عجیب كرده است، تسبیح خواهید خواند و قوم من تا به ابد خجل نخواهند شد. | .26 |
| و خواهید دانست كه من در میان‌اسرائیل می‌باشم و من یهوه خدای شما هستم و دیگری نیست و قوم من خجل نخواهند شد تا ابدالا´باد. | .27 |
| و بعد از آن روح خود را بر همه بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوّت خواهند نمود و پیران شما و جوانان شما رؤیاها خواهند دید. | .28 |
| و در آن ایام روح خود را بر غلامان و كنیزان نیز خواهم ریخت. | .29 |
| و آیات را از خون و آتش و ستونهای دود در آسمان و زمین ظاهر خواهم ساخت. | .30 |
| آفتاب به تاریكی و ماه به خون مبدّل خواهند شد، پیش از ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند. | .31 |
| و واقع خواهد شد هر كه نام خداوند را بخواند نجات یابد زیرا در كوه صهیون و در اورشلیم، چنانكه خداوند گفته است، بقیتی خواهد بود و در میان باقی‌ماندگان آنانی كه خداوند ایشان را خوانده است. | .32 |
| ← Joel 2/3 → |