| ← Jeremiah 14/52 → |
| كلام خداوند كه درباره خشك‌سالی به ارمیا نازل شد. | .1 |
| «یهودا نوحه‌گری می‌كند و دروازه‌هایش كاهیده شده، ماتم‌كنان بر زمین می‌نشینند و فریاد اورشلیم بالا می‌رود. | .2 |
| و شُرفای ایشان صغیران ایشان را برای آب می‌فرستند و نزد حفره‌ها می‌روند و آب نمی‌یابند و با ظرفهای خالی برگشته، خجل و رسوا می‌شوند و سرهای خود رامی‌پوشانند. | .3 |
| به سبب اینكه زمین منشقّ شده است چونكه باران بر جهان نباریده است. فلاّحان خجل شده، سرهای خود را می‌پوشانند. | .4 |
| بلكه غزالها نیز در صحرا می‌زایند و (اولاد خود را) ترك می‌كنند چونكه هیچ گیاه نیست. | .5 |
| و گورخران بر بلندیها ایستاده، مثل شغالها برای باد دم می‌زنند و چشمان آنها كاهیده می‌گردد چونكه هیچ علفی نیست.» | .6 |
| ای خداوند اگر چه گناهان ما بر ما شهادت می‌دهد اما به خاطر اسم خود عمل نما زیرا كه ارتدادهای ما بسیار شده است و به تو گناه ورزیده‌ایم. | .7 |
| ای تو كه امید اسرائیل و نجات‌دهنده او در وقت تنگی می‌باشی، چرا مثل غریبی در زمین و مانند مسافری كه برای شبی خیمه می‌زند شده‌ای؟ | .8 |
| چرا مثل شخص متحیر و مانند جبّاری كه نمی‌تواند نجات دهد هستی؟ امّا تو ای خداوند در میان ما هستی و ما به نام تو نامیده شده‌ایم پس ما را ترك منما. | .9 |
| خداوند به این قوم چنین می‌گوید: «ایشان به آواره گشتن چنین مایل بوده‌اند و پایهای خود را باز نداشتند. بنابراین خداوند ایشان را مقبول ننمود و حال عصیان ایشان را به یاد آورده، گناه ایشان را جزا خواهد داد.» | .10 |
| و خداوند به من گفت: «برای خیریت این قوم دعا منما! | .11 |
| چون روزه گیرند ناله ایشان را نخواهم شنید و چون قربانی سوختنی و هدیه آردی گذرانند ایشان را قبول نخواهم فرمود بلكه من ایشان را به شمشیر و قحط و وبا هلاك خواهم ساخت.» | .12 |
| پس گفتم: «آه ای خداوند یهوه اینك انبیا به ایشان می‌گویند كه شمشیر را نخواهید دید و قحطی به شما نخواهد رسید بلكه شما را در این مكان سلامتی پایدار خواهم داد.» | .13 |
| پس خداوند مرا گفت: «این انبیا به اسم من به دروغ‌نبوّت می‌كنند. من ایشان را نفرستادم و به ایشان امری نفرمودم و تكلّم ننمودم، بلكه ایشان به رؤیاهای كاذب و سحر و بطالت و مكر دلهای خویش برای شما نبوّت می‌كنند. | .14 |
| بنابراین خداوند درباره این انبیا كه به اسم من نبوّت می‌كنند و من ایشان را نفرستاده‌ام و می‌گویند كه شمشیر و قحط در این زمین نخواهد شد می‌گوید كه این انبیا به شمشیر و قحط كشته خواهند شد. | .15 |
| و این قومی كه برای ایشان نبوّت می‌كنند در كوچه‌های اورشلیم به سبب قحط و شمشیر انداخته خواهند شد و كسی نخواهد بود كه ایشان و زنان ایشان و پسران و دختران ایشان را دفن كند زیرا كه شرارت ایشان را بر ایشان خواهم ریخت. | .16 |
| پس این كلام را به ایشان بگو: چشمان من شبانه‌روز اشك می‌ریزد و آرامی ندارد زیرا كه آن دوشیزه یعنی دختر قوم من به شكستگی عظیم و صدمه بی‌نهایت سخت شكسته شده است. | .17 |
| اگر به صحرا بیرون روم اینك كشتگان شمشیر و اگر به شهر داخل شوم اینك بیماران از گرسنگی. زیرا كه هم انبیا و كهنه در زمین تجارت می‌كنند و هیچ نمی‌دانند.» | .18 |
| آیا یهودا را بالكلّ ترك كرده‌ای و آیا جانت صهیون را مكروه داشته است؟ چرا ما را چنان زده‌ای كه برای ما هیچ علاجی نیست؟ برای سلامتی انتظار كشیدیم امّا هیچ خیری نیامد و برای زمان شفا و اینك اضطراب پدید آمد. | .19 |
| ای خداوند به شرارت خود و به عصیان پدران خویش اعتراف می‌نماییم زیرا كه به تو گناه ورزیده‌ایم. | .20 |
| به خاطر اسم خود ما را ردّ منما. كرسی جلال خویش را خوار مشمار. عهد خود را كه با ما بستی به یاد آورده، آن را مشكن. | .21 |
| آیا در میان اباطیل امّت‌ها هستند كه باران ببارانند و آیا آسمان می‌تواند بارش بدهد؟ مگر تو ای یهوه خدای ما همان نیستی و به تو امیدوار هستیم چونكه تو فاعل همه اینكارها می‌باشی. | .22 |
| ← Jeremiah 14/52 → |