| ← Isaiah 7/66 → |
| و در ایام آحاز بن یوتام بن عزّیا پادشاه‌یهودا، واقع شد كه رصین، پادشاه آرام و فقح‌بن رملیا، پادشاه اسرائیل، بر اورشلیم برآمدند تا با آن جنگ نمایند، امّا نتوانستند آن را فتح نمایند. | .1 |
| و به خاندان داود خبر داده، گفتند كه اَرام در افرایم اردو زده‌اند، و دل او و دل مردمانش بلرزید به طوری كه درختان جنگل از باد می‌لرزد. | .2 |
| آنگاه خداوند به اشعیا گفت: «تو با پسر خود شآریاشوب به انتهای قنات بركه فوقانی به راه مزرعه گازر به استقبال آحاز بیرون شو. | .3 |
| و وی را بگو: باحذر و آرام باش مترس و دلت ضعیف نشود از این دو دُمِ مشعلِ دودافشان، یعنی از شدّت خشم رصین و اَرام و پسر رملیا. | .4 |
| زیرا كه ارام با افرایم و پسر رملیا برای ضرر تو مشورت‌كرده، می‌گویند: | .5 |
| بر یهودا برآییم و آن را محاصره كرده، به جهت خویشتن تسخیر نماییم و پسر طبئیل را در آن به پادشاهی نصب كنیم.» | .6 |
| خداوند یهوه چنین می‌گوید كه «این بجا آورده نمی‌شود و واقع نخواهد گردید. | .7 |
| زیرا كه سر اَرام، دمشق و سر دمشق، رصین است و بعد از شصت و پنج سال افرایم شكسته می‌شود به طوری كه دیگر قومی نخواهد بود. | .8 |
| و سر افرایم سامره و سر سامره پسر رملیا است و اگر باور نكنید هرآینه ثابت نخواهید ماند.» | .9 |
| و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب كرده، گفت: | .10 |
| «آیتی به جهت خود از یهوه خدایت بطلب. آن را یا از عمق‌ها بطلب یا از اعلی علیین بالا.» | .11 |
| آحاز گفت: «نمی‌طلبم و خداوند را امتحان نخواهم نمود.» | .12 |
| گفت: «ای خاندان داود بشنوید! آیا شما را چیزی سهل است كه مردمان را بیزار كنید بلكه می‌خواهید خدای مرا نیز بیزار كنید. | .13 |
| بنابراین خود خداوند به شما آیتی خواهد داد: اینك باكره حامله شده، پسری خواهد زایید و نام او را عمّانوئیل خواهد خواند. | .14 |
| كره و عسل خواهد خورد تا آنكه ترك كردن بدی و اختیار كردن خوبی را بداند. | .15 |
| زیرا قبل از آنكه پسر، ترك نمودن بدی و اختیار كردن خوبی را بداند، زمینی كه شما از هر دو پادشاه آن می‌ترسید، متروك خواهد شد. | .16 |
| خداوند بر تو و بر قومت و بر خاندان پدرت ایامی را خواهد آورد كه از ایامی كه افرایم از یهودا جدا شد تا حال نیامده باشد یعنی پادشاه آشور را.» | .17 |
| و در آن روز واقع خواهد شد كه خداوند برای مگسهایی كه به‌كناره‌های نهرهای مصرند و زنبورهایی كه در زمین آشورند صفیر خواهد زد. | .18 |
| و تمامی آنها برآمده، در وادیهای ویران و شكافهای صخره و بر همه بوته‌های خاردار و بر همه مرتع‌ها فرود خواهند آمد. | .19 |
| و در آن روز خداوند به واسطه استره‌ای كه از ماورای نهر اجیر می‌شود یعنی به واسطه پادشاه آشور، موی سر و موی پایها را خواهد تراشید و ریش هم سترده خواهد شد. | .20 |
| و در آن روز واقع خواهد شد كه شخصی یك گاو جوان و دو گوسفند زنده نگاه خواهد داشت. | .21 |
| و از فراوانی شیری كه می‌دهند كره خواهد خورد زیرا هركه درمیان زمین باقی ماند، خوراكش كره و عسل خواهد بود. | .22 |
| و در آن روز هر مكانی كه هزار مو به جهت هزار پاره نقره داده می‌شد، پر از خار و خس خواهد بود. | .23 |
| با تیرها و كمانها مردم به آنجا خواهند آمد زیرا كه تمامی زمین پر از خار و خس خواهد شد. | .24 |
| و جمیع كوههایی كه با بیل كنده می‌شد، از ترس خار و خس به آنجا نخواهند آمد بلكه گاوان را به آنجا خواهند فرستاد و گوسفندان آن را پایمال خواهند كرد. | .25 |
| ← Isaiah 7/66 → |