| ← Isaiah 63/66 → |
| این كیست كه از ادوم با لباس سرخ ازبُصرَه می‌آید؟ یعنی این كه به لباس‌جلیل خود ملبّس است و در كثرت قوّت خویش می‌خرامد؟ من كه به عدالت تكلّم می‌كنم و برای نجات، زورآور می‌باشم. | .1 |
| چرا لباس تو سرخ است و جامه تو مثل كسی كه چرخشت را پایمال كند؟ | .2 |
| من چرخشت را تنها پایمال نمودم و احدی از قوم‌ها با من نبود و ایشان را به غضب خود پایمال كردم و به حدّت خشم خویش لگد كوب نمودم و خون ایشان به لباس من پاشیده شده، تمامی جامه خود را آلوده ساختم. | .3 |
| زیرا كه یوم انتقام در دل من بود و سال فدیه شدگانم رسیده بود. | .4 |
| و نگریستم و اعانت كننده‌ای نبود و تعجّب نمودم زیرا دستگیری نبود. لهذا بازوی من مرا نجات داد و حدّت خشم من مرا دستگیری نمود. | .5 |
| و قوم‌ها را به غضب خود پایمال نموده، ایشان را از حدّت خشم خویش مست ساختم. و خون ایشان را بر زمین ریختم. | .6 |
| احسانهای خداوند و تسبیحات خداوند را ذكر خواهم نمود برحسب هر آنچه خداوند برای ما عمل نموده است و به موجب كثرت احسانی كه برای خاندان اسرائیل موافق رحمت‌ها و وفور رأفت خود بجا آورده است. | .7 |
| زیرا گفته است: ایشان قوم من و پسرانی كه خیانت نخواهند كرد می‌باشند؛ پس نجات‌دهنده ایشان شده است. | .8 |
| او در همه تنگیهای ایشان به تنگ آورده شد و فرشته حضور وی ایشان را نجات داد. در محبّت و حلم خود ایشان را فدیه داد و در جمیع ایام قدیم، متحمّل ایشان شده، ایشان را برداشت. | .9 |
| امّا ایشان عاصی شده، روح قدّوس او را محزون ساختند، پس برگشته، دشمن ایشان شد و او خود با ایشان جنگ نمود. | .10 |
| آنگاه ایام قدیم و موسی و قوم خویش را بیاد آورد (و گفت) كجاست آنكه ایشان را با شبان گله خود از دریا برآورد و كجا است آنكه روح قدّوس خود را در میان ایشان نهاد؟ | .11 |
| كه بازوی جلیل خود را به دست راست موسی خرامان ساخت و آبها را پیش روی ایشان مُنْشَقّ گردانید تا اسم جاودانی برای خویش پیدا كند؟ | .12 |
| آنكه ایشان را در لجّه‌ها مثل اسب در بیابان رهبری نمود كه لغزش نخورند. | .13 |
| مثل بهایمی كه به وادی فرود می‌روند روح خداوند ایشان را آرامی بخشید، هم چنان قوم خود را رهبری نمودی تا برای خود اسم مجید پیدا نمایی. | .14 |
| از آسمان بنگر و از مسكن قدّوسیت و جلال خویش نظر افكن. غیرت جبروت تو كجا است؟ جوشش دل و رحمت‌های تو كه به من نمودی بازداشته شده است. | .15 |
| به درستی كه تو پدر ما هستی اگر چه ابراهیم ما را نشناسد و اسرائیل ما را بجا نیاورد، امّا تو ای یهوه، پدر ما و ولّی ما هستی و نام تو از ازل می‌باشد. | .16 |
| پس ای خداوند ما را از طریق‌های خود چرا گمراه ساختی و دلهای ما را سخت گردانیدی تا از تو نترسیم. به خاطر بندگانت و اسباط میراث خود رجعت نما. | .17 |
| قوم مقدّس تو اندك زمانی آن را متصرّف بودند و دشمنان ما مكان قدس تو را پایمال نمودند. | .18 |
| و ما مثل كسانی كه تو هرگز بر ایشان حكمرانی نكرده باشی و به نام تو نامیده نشده باشند گردیده‌ایم. | .19 |
| ← Isaiah 63/66 → |