| ← Isaiah 57/66 → |
| مرد عادل تلف شد و كسی نیست كه این‌را در دل خود بگذراند و مردان رؤف برداشته شدند و كسی فكر نمی‌كند كه عادلان از معرض بلا برداشته می‌شوند. | .1 |
| آنانی كه به استقامت سالك می‌باشند، به سلامتی داخل شده، بر بسترهای خویش آرامی خواهند یافت. | .2 |
| و امّا شما ای پسران ساحره و اولاد فاسق و زانیه به اینجا نزدیك آیید! | .3 |
| بر كه تمسخر می‌كنید و بر كه دهان خود را باز می‌كنید و زبان را دراز می‌نمایید؟ آیا شما اولاد عصیان و ذریت كذب نیستید | .4 |
| كه در میان بلوطها و زیر هر درخت سبز خویشتن را به حرارت می‌آورید و اطفال را در وادیها زیر شكاف صخره‌ها ذبح می‌نمایید؟ | .5 |
| در میان سنگهای مِلسای وادی نصیب تو است همینها قسمت تو می‌باشد. برای آنها نیز هدیه ریختنی ریختی و هدیه آردی گذرانیدی آیا من از اینها تسلّی خواهم یافت؟ | .6 |
| بر كوه بلند و رفیع بستر خود را گستردی و به آنجا نیز برآمده، قربانی گذرانیدی. | .7 |
| و پشت درها و باهوها یادگار خود را واگذاشتی زیرا كه خود را به كسی دیگر غیر از من مكشوف ساختی و برآمده، بستر خود را پهن كردی و درمیان خود و ایشان عهد بسته،بستر ایشان را دوست داشتی جایی كه آن را دیدی. | .8 |
| و با روغن در حضور پادشاه رفته، عطریات خود را بسیار كردی و رسولان خود را بجای دور فرستاده، خویشتن را تا به هاویه پست گردانیدی. | .9 |
| از طولانی بودن راه درمانده شدی امّا نگفتی كه امید نیست. تازگی قوّت خود را یافتی پس از این جهت ضعف بهم نرسانیدی. | .10 |
| از كه ترسان و هراسان شدی كه خیانت ورزیدی و مرا بیاد نیاورده، این را در دل خود جا ندادی؟ آیا من از زمان قدیم نیز ساكت نماندم پس از این جهت از من نترسیدی؟ | .11 |
| من عدالت و اعمال تو را بیان خواهم نمود كه تو را منفعت نخواهد داد. | .12 |
| چون فریاد برمی‌آوری اندوخته‌های خودت تو را خلاصی بدهد و لكن باد جمیع آنها را خواهد برداشت و نفس آنها را خواهد برد. امّا هر كه بر من توكّل دارد مالك زمین خواهد بود و وارث جبل قدس من خواهد گردید. | .13 |
| و گفته خواهد شد برافرازید! راه را برافرازید و مهیا سازید! و سنگ مصادم را از طریق قوم من بردارید! | .14 |
| زیرا او كه عالی و بلند است و ساكن در ابدیت می‌باشد و اسم او قدّوس است چنین می‌گوید: من در مكان عالی و مقدّس ساكنم و نیز با كسی كه روح افسرده و متواضع دارد، تا روح متواضعان را احیا نمایم و دل افسردگان را زنده سازم. | .15 |
| زیرا كه تا به ابد مخاصمه نخواهم نمود و همیشه خشم نخواهم كرد مبادا روحها و جانهایی كه من آفریدم به حضور من ضعف به هم رسانند. | .16 |
| به سبب گناه طمع وی غضبناك شده، او را زدم و خود را مخفی ساخته، خشم نمودم واو به راه دل خود رو گردانیده، برفت. | .17 |
| طریق‌های او را دیدم و او را شفا خواهم داد و او را هدایت نموده، به او و به آنانی كه با وی ماتم گیرند تسلّی بسیار خواهم داد. | .18 |
| خداوند كه آفریننده ثمره لبها است می‌گوید: بر آنانی كه دورند سلامتی باد و بر آنانی كه نزدیكند سلامتی باد و من ایشان را شفا خواهم بخشید. | .19 |
| امّا شریران مثل دریای متلاطم كه نمی‌تواند آرام گیرد و آبهایش گل و لجن برمی‌اندازد می‌باشند. | .20 |
| خدای من می‌گوید كه شریران را سلامتی نیست. | .21 |
| ← Isaiah 57/66 → |