| ← Isaiah 14/66 → |
| زیرا خداوند بر یعقوب ترحّم فرموده،اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غربا با ایشان ملحق شده، با خاندان یعقوب ملصق خواهند گردید. | .1 |
| و قوم‌ها ایشان را برداشته، به مكان خودشان خواهند آورد. و خاندان اسرائیل ایشان را در زمین خداوند برای بندگی و كنیزی، مملوك خود خواهند ساخت. و اسیركنندگان خود را اسیر كرده، بر ستمكاران خویش حكمرانی خواهند نمود. | .2 |
| و در روزی كه خداوند تو را از اَلَم و اضطرابت و بندگی سخت كه بر تو می‌نهادند خلاصی بخشد، واقع خواهد شد | .3 |
| كه این مثل را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: چگونه آن ستمكار تمام شد و آن جور پیشه چگونه فانی گردید! | .4 |
| خداوند عصای شریران و چوگان حاكمان را شكست. | .5 |
| آنكه قوم‌ها را به خشم با صدمه متوالی می‌زد و بر امّت‌ها به غضب با جفای بیحّد حكمرانی می‌نمود، | .6 |
| تمامی زمین آرام شده و ساكت گردیده‌اند و به آواز بلند ترنّم می‌نمایند. | .7 |
| صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان دربارۀ تو شادمان شده، می‌گویند: «از زمانی كه تو خوابیده‌ای قطع كننده‌ای بر ما برنیامده است.» | .8 |
| هاویه از زیر برای تو متحرّك است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی جمیع بزرگان زمین را برای تو بیدار می‌سازد، و جمیع پادشاهان امّت‌ها را از كرسیهای ایشان برمی‌دارد. | .9 |
| جمیع اینها تو را خطاب كرده، می‌گویند: «آیا تو نیز مثل ما ضعیف شده‌ای و مانند ما گردیده‌ای؟» | .10 |
| جلال تو و صدای بربطهای تو به هاویه فرود شده است. كِرمها زیر تو گسترانیده شده و مورها تو را می‌پوشانند. | .11 |
| ای زهره دختر صبح چگونه از آسمان افتاده‌ای؟ ای كه امّت‌ها را ذلیل می‌ساختی چگونه به زمین افكنده شده‌ای؟ | .12 |
| و تو در دل خود می‌گفتی: «به آسمان صعود نموده، كرسی خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت، و بر كوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم‌نمود. | .13 |
| بالای بلندیهای ابرها صعود كرده، مثل حضرت اعلی خواهم شد.» | .14 |
| لكن به هاویه به اسفلهای حُفره فرود خواهی شد. | .15 |
| آنانی كه تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تأمّل نموده، خواهند گفت: «آیا این آن مرد است كه جهان را متزلزل و ممالك را مرتعش می‌ساخت؟ | .16 |
| كه ربع مسكون را ویران می‌نمود و شهرهایش را منهدم می‌ساخت و اسیران خود را به خانه‌های ایشان رها نمی‌كرد؟» | .17 |
| همه پادشاهان امّت‌ها جمیعاً هر یك در خانه خود با جلال می‌خوابند. | .18 |
| امّا تو از قبر خود بیرون افكنده می‌شوی و مثل شاخه مكروه و مانند لباس كشتگانی كه با شمشیر زده شده باشند، كه به سنگهای حفره فرو می‌روند و مثل لاشه پایمال شده. | .19 |
| با ایشان در دفن متّحد نخواهی بود چونكه زمین خود را ویران كرده، قوم خویش را كشته‌ای. ذرّیت شریران تا به ابد مذكور نخواهند شد. | .20 |
| برای پسرانش به سبب گناه پدران ایشان قتل را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرّف ننمایند و روی ربع مسكون را از شهرها پر نسازند. | .21 |
| و یهوه صبایوت می‌گوید: «من به ضدّایشان خواهم برخاست.» و خداوند می‌گوید: «اسـم و بقیـه را و نسـل و ذریـت را از بابـل منقطـع خواهـم ساخت. | .22 |
| و آن را نصیب خارپشتها و خَلابهـای آب خواهـم گردانیـد و آن را با جاروب هلاكت خواهم رُفت.» یهوه صبایوت می‌گوید. | .23 |
| یهُوَه صبایوت قسم خورده، می‌گوید: «یقیناً به طوری كه قصد نموده‌ام همچنان واقع خواهد شد. و به نهجی كه تقدیر كرده‌ام همچنان بجا آورده خواهد گشت. | .24 |
| و آشور را در زمین خودم خواهم شكست و او را بر كوههای خویش پایمال خواهم كرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار وی از گردن ایشان برداشته خواهد شد.» | .25 |
| تقدیری كه بر تمامی زمین مقدّر گشته، این است. و دستی كه بر جمیع امّت‌ها دراز شده، همین است. | .26 |
| زیرا كه یهوه صبایوت تقدیر نموده است، پس كیست كه آن را باطل گرداند؟ و دست اوست كه دراز شده است پس كیست كه آن را برگرداند؟ | .27 |
| در سالی كه آحاز پادشاه مُرد این وحی نازل شد: | .28 |
| ای جمیع فلسطین شادی مكن از اینكه عصایی كه تو را می‌زد شكسته شده است. زیرا كه از ریشه مار افعی بیرون می‌آید و نتیجه او اژدهای آتشین پرنده خواهد بود. | .29 |
| و نخست‌زادگان مسكینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم كُشت و باقی ماندگان تو مقتول خواهند شد. | .30 |
| ای دروازه وِلوِلَه نما! و ای شهر فریاد برآور! ای تمامی فلسطین تو گداخته خواهی شد. زیرا كه از طرف شمال دود می‌آید و از صفوف وی كسی دور نخواهد افتاد. | .31 |
| پس به رسولان امّت‌هاچه جواب داده شود: «اینكه خداوند صهیون را بنیاد نهاده است و مسكینان قوم وی در آن پناه خواهند برد.» | .32 |
| ← Isaiah 14/66 → |