| ← Genesis 29/50 → |
| پس یعقوب روانه شد و به زمین‌بنی‌المشرق آمد. | .1 |
| و دید كه اینك در صحرا، چاهی است، و بر كناره‌اش سه گلۀ گوسفند خوابیده، چونكه از آن چاه گله‌ها را آب می‌دادند، و سنگی بزرگ بر دهنۀ چاه بود. | .2 |
| و چون همۀ گله‌ها جمع شدندی، سنگ را از دهنۀ چاه غلطانیده، گله را سیراب كردندی. پس سنگ را بجای خود، بر سر چاه باز گذاشتندی. | .3 |
| یعقوب بدیشان گفت: «ای برادرانم از كجا هستید؟» گفتند: «ما از حرّانیم.» | .4 |
| بدیشان گفت: «لابان بن ناحور را می‌شناسید؟» گفتند: «می‌شناسیم.» | .5 |
| بدیشان گفت: «بسلامت است؟» گفتند: «بسلامت، و اینك دخترش، راحیل، با گلۀ او می‌آید.» | .6 |
| گفت: «هنوز روز بلند است و وقت جمع كردن مواشی نیست، گله را آب دهید و رفته، بچرانید.» | .7 |
| گفتند: «نمی‌توانیم، تا همۀ گله‌ها جمع شوند، و سنگ را از سر چاه بغلطانند، آنگاه گله را آب می‌دهیم.» | .8 |
| و هنوز با ایشان در گفتگو می‌بود كه راحیل، با گلۀ پدر خود رسید. زیرا كه آنها را چوپانی می‌كرد. | .9 |
| اما چون یعقوب راحیل، دختر خالوی خود، لابان، و گلۀ خالوی خویش، لابان را دید، یعقوب نزدیك شده، سنگ‌را از سر چاه غلطانید، و گلۀ خالوی خویش، لابان را سیراب كرد. | .10 |
| و یعقوب، راحیل را بوسید، و به آواز بلند گریست. | .11 |
| و یعقوب، راحیل را خبر داد كه او برادر پدرش، و پسر رفقه است. پس دوان دوان رفته، پدر خود را خبر داد. | .12 |
| و واقع شد كه چون لابان، خبر خواهرزادۀ خود، یعقوب را شنید، به استقبال وی شتافت، و او را در بغل گرفته، بوسید و به خانۀ خود آورد، و او لابان را از همۀ این امور آگاهانید. | .13 |
| لابان وی را گفت: «فی‌الحقیقۀ تو استخوان و گوشت من هستی.» و نزد وی مدت یك ماه توقف نمود. | .14 |
| پس لابان، به یعقوب گفت: «آیا چون برادر من هستی، مرا باید مفت خدمت كنی؟ به من بگو كه اجرت تو چه خواهد بود؟» | .15 |
| و لابان را دو دختر بود، كه نام بزرگتر، لیه و اسم كوچكتر، راحیل بود. | .16 |
| و چشمان لیه ضعیف بود، و اما راحیل، خوب صورت و خوش‌منظر بود. | .17 |
| و یعقوب عاشق راحیل بود و گفت: «برای دختر كوچكت راحیل، هفت سال تو را خدمت می‌كنم.» | .18 |
| لابان گفت: «او را به تو بدهم، بهتر است از آنكه به دیگری بدهم. نزد من بمان. » | .19 |
| پس یعقوب برای راحیل هفت سال خدمت كرد. و بسبب محبتی كه به وی داشت، در نظرش روزی چند نمود. | .20 |
| و یعقوب به لابان گفت: «زوجه‌ام را به من بسپار، كه روزهایم سپری شد، تا به وی درآیم.» | .21 |
| پس لابان، همۀ مردمان آنجا را دعوت كرده، ضیافتی برپا نمود. | .22 |
| و واقع شد كه هنگام شام، دختر خود، لیه را برداشته، او را نزد وی آورد، و او به وی درآمد. | .23 |
| و لابان كنیز خود زلفه را، به دختر خود لیه، به كنیزی داد. | .24 |
| صبحگاهان دید، كه اینك لیه است! پس به لابان گفت: «این چیست كه به من كردی؟ مگربرای راحیل نزد تو خدمت نكردم؟ چرا مرا فریب دادی؟» | .25 |
| لابان گفت: «در ولایت ما چنین نمی‌كنند كه كوچكتر را قبل از بزرگتر بدهند. | .26 |
| هفتۀ این را تمام كن و او را نیز به تو می‌دهیم، برای هفت سال دیگر كه خدمتم بكنی. » | .27 |
| پس یعقوب چنین كرد، و هفتۀ او را تمام كرد، و دختر خود، راحیل را به زنی بدو داد. | .28 |
| و لابان، كنیز خود، بلهه را به دختر خود، راحیل به كنیزی داد. | .29 |
| و به راحیل نیز درآمد و او را از لیه بیشتر دوست داشتی، و هفت سال دیگر خدمت وی كرد. | .30 |
| و چون خداوند دید كه لیه مكروه است، رحم او را گشود. ولی راحیل، نازاد ماند. | .31 |
| و لیه حامله شده، پسری بزاد و او را رؤبین نام نهاد، زیرا گفت: « خداوند مصیبت مرا دیده است. الا´ن شوهرم مرا دوست خواهد داشت.» | .32 |
| و بار دیگر حامله شده، پسری زایید و گفت: «چونكه خداوند شنید كه من مكروه هستم، این را نیز به من بخشید.» پس او را شمعون نامید. | .33 |
| و باز آبستن شده، پسری زایید و گفت: «اكنون این مرتبه شوهرم با من خواهد پیوست، زیرا كه برایش سه پسر زاییدم.» از این سبب او را لاوی نام نهاد. | .34 |
| و بار دیگر حامله شده، پسری زایید و گفت: «این مرتبه خداوند را حمد می‌گویم.» پس او را یهودا نامید. آنگاه از زاییدن بازایستاد. | .35 |
| ← Genesis 29/50 → |