← Ephesians 4/6 → |
لهذا من که در خداوند اسیر میباشم، از شما استدعا دارم که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شدهاید، رفتار کنید، | .1 |
با کمال فروتنی و تواضع و حلم، و متحمّل یکدیگر در محبّت باشید؛ | .2 |
و سعی کنید که یگانگی روح را در رشتهٔ سلامتی نگاه دارید. | .3 |
یک جسد هست و یک روح، چنانکه نیز دعوت شدهاید در یک امیدِ دعوت خویش. | .4 |
یک خداوند، یک ایمان، یک تعمید؛ | .5 |
یک خدا و پدر همه که فوق همه و در میان همه و در همهٔٔ شما است. | .6 |
لیکن هریکی از ما را فیض بخشیده شد بحسب اندازهٔ بخشش مسیح. | .7 |
بنابراین میگوید، چون او به اعلیٰعلیّیّن صعود نمود، اسیری را به اسیری برد و بخششها به مردم داد. | .8 |
امّا این صعود نمود، چیست؟ جز اینکه اوّل نزول هم کرد به اَسْفَل زمین. | .9 |
آنکه نزول نمود، همان است که صعود نیز کرد بالاتر از جمیع افلاک تا همهٔٔ چیزها را پُر کند. | .10 |
و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشّرین و بعضی شبانان و معلّمان را، | .11 |
برای تکمیل مقدّسین، برای کار خدمت، برای بنای جسد مسیح، | .12 |
تا همه به یگانگی ایمان و معرفتِ تّامِ پسر خدا و به انسانِ کامل، به اندازهٔ قامت پُری مسیح برسیم. | .13 |
تا بعد از این اطفال مُتِمَوِّج و رانده شده از باد هر تعلیم نباشیم، از دغابازی مردمان در حیلهاندیشی برای مکرهای گمراهی؛ | .14 |
بلکه در محبّت پیروی راستی نموده، در هرچیز ترقّی نماییم در او که سر است، یعنی مسیح؛ | .15 |
که از او تمام بدن مرکّب و مرتّب گشته، به مدد هر مفصلی و برحسب عمل به اندازهٔ هر عضوی بدن را نموّ میدهد برای بنای خویشتن در محبّت. | .16 |
پس این را میگویم و در خداوند شهادت میدهم که شما دیگر رفتار منمایید، چنانکه امّتها در بطالتِ ذهنِ خود رفتار مینمایند. | .17 |
که در عقل خود تاریک هستند و از حیات خدا محروم، بهسبب جهالتی که بجهت سختدلی ایشان در ایشان است. | .18 |
که بیفکر شده، خود را به فجور تسلیم کردهاند تا هر قسم ناپاکی را به حرص به عمل آورند. | .19 |
لیکن شما مسیح را به اینطور نیاموختهاید. | .20 |
هرگاه او را شنیدهاید و در او تعلیم یافتهاید، به نهجی که راستی در عیسی است. | .21 |
تا آنکه شما از جهت رفتار گذشتهٔ خود، انسانیّت کهنه را که از شهوات فریبنده فاسد میگردد، از خود بیرون کنید. | .22 |
و به روح ذهن خود تازه شوید. | .23 |
و انسانیّت تازه را که به صورت خدا در عدالت و قدّوسیّت حقیقی آفریده شده است بپوشید. | .24 |
لهذا دروغ را ترک کرده، هرکس با همسایهٔ خود راست بگوید، زیرا که ما اعضای یکدیگریم. | .25 |
خشم گیرید و گناه مورزید؛ خورشید بر غیظ شما غروب نکند. | .26 |
ابلیس را مجال ندهید. | .27 |
دزد دیگر دزدی نکند، بلکه به دستهای خود کار نیکو کرده، زحمت بکشد تا بتواند نیازمندی را چیزی دهد. | .28 |
هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید، بلکه آنچه بحسب حاجت و برای بنا نیکو باشد تا شنوندگان را فیض رساند. | .29 |
و روح قدّوس خدا را که به او تا روز رستگاری مختوم شدهاید، محزون مسازید. | .30 |
و هر قسم تلخی و غیظ و خشم و فریاد و بدگویی و خباثت را از خود دور کنید، | .31 |
و با یگدیگر مهربان باشید و رحیم و همدیگر را عفو نمایید چنانکه خدا در مسیح شما را هم آمرزیده است. | .32 |
← Ephesians 4/6 → |