| ← Ecclesiastes 3/12 → |
| برای هر چیز زمانی است و هر مطلبی را زیر آسمان وقتی است. | .1 |
| وقتی برای ولادت و وقتی برای موت. وقتی برای غرس نمودن و وقتی برای كندن مغروس. | .2 |
| وقتی برای قتل و وقتی برای شفا. وقتی برای منهدم ساختن و وقتی برای بنا نمودن. | .3 |
| وقتی برای گریه و وقتی برای خنده. وقتی برای ماتم و وقتی برای رقص. | .4 |
| وقتی برای پراكنده ساختن سنگها و وقتی برای جمع ساختن سنگها. وقتی برای در آغوش كشیدن و وقتی برای اجتناب از در آغوش كشیدن. | .5 |
| وقتی برای كسب و وقتی برای خسارت. وقتی برای نگاه‌داشتن و وقتی برای دورانداختن. | .6 |
| وقتی برای دریدن و وقتی برای دوختن. وقتی برای سكوت و وقتی برای گفتن. | .7 |
| وقتی برای محبت و وقتی برای نفرت. وقتی برای جنگ و وقتی برای صلح. | .8 |
| پس كاركننده را از زحمتی كه می‌كشد چه منفعت است؟ | .9 |
| مشقّتی را كه خدا به بنی‌آدم داده است تا در آن زحمت كشند، ملاحظه كردم. | .10 |
| او هر چیز را در وقتش نیكو ساخته است و نیز ابدیت را در دلهای ایشان نهاده، بطوری كه انسان كاری را كه خدا كرده است، از ابتدا تا انتها دریافت نتواند كرد. | .11 |
| پس فهمیدم كه برای ایشان چیزی بهتر از این نیست كه شادی كنند و در حیات خود به نیكویی مشغول باشند. | .12 |
| و نیز بخشش خدا است كه هر آدمی بخورد و بنوشد و از تمامی زحمت خود نیكویی بیند. | .13 |
| و فهمیدم كه هر آنچه خدا می‌كند تا ابدالا´باد خواهد ماند، و بر آن چیزی نتوان افزود و از آن چیزی نتوان كاست و خدا آن را به عمل می‌آورد تا از او بترسند. | .14 |
| آنچه هست از قدیم بوده است و آنچه خواهد شد قدیم است؛ و آنچه را كه گذشته است، خدا می‌طلبد. | .15 |
| و نیز مكان انصاف را زیر آسمان دیدم كه در آنجا ظلم است و مكان عدالت را كه در آنجا بی‌انصافی است. | .16 |
| و در دل خود گفتم كه خدا عادل و ظالم را داوری خواهد نمود زیرا كه برای هر امر و برای هر عمل در آنجا وقتی است. | .17 |
| و درباره امور بنی‌آدم در دل خود گفتم: این واقع می‌شود تا خدا ایشان را بیازماید و تا خود ایشان بفهمند كه مثل بهایم می‌باشند. | .18 |
| زیرا كه وقایع بنی‌آدم مثل وقایع بهایم است؛ برای ایشان یك واقعه است؛ چنانكه این می‌میرد به همانطور آن نیز می‌میرد و برای همه یك نَفَس است و انسان‌بر بهایم برتری ندارد چونكه همه باطل هستند. | .19 |
| همه به یكجا می‌روند و همه از خاك هستند و همه به خاك رجوع می‌نمایند. | .20 |
| كیست روح انسان را بداند كه به بالا صعود می‌كند یا روح بهایم را كه پایین بسوی زمین نزول می‌نماید؟ | .21 |
| لهذا فهمیدم كه برای انسان چیزی بهتر از این نیست كه از اعمال خود مسرور شود، چونكه نصیبش همین است. و كیست كه او را بازآورد تا آنچه را كه بعد از او واقع خواهد شد مشاهده نماید؟ | .22 |
| ← Ecclesiastes 3/12 → |