| ← Deuteronomy 20/34 → |
| چون برای مقاتله با دشمن خود بیرون‌روی، و اسبها و ارابه‌ها و قومی را زیاده از خود بینی، از ایشان مترس زیرا یهُوَه خدایت كه تو را از زمین مصر برآورده است، با توست. | .1 |
| و چون به جنگ نزدیك شوید، آنگاه كاهن پیش آمده، قوم را مخاطب سازد | .2 |
| و ایشان را گوید: «ای اسرائیل بشنوید! شما امروز برای مقاتلۀ با دشمنان خود پیش می‌روید؛ دل شما ضعیف نشود، و از ایشان ترسان و لرزان و هراسان مباشید. | .3 |
| زیرا یهُوَه، خدای شما، با شما می‌رود، تا برای شما با دشمنان شما جنگ كرده شما را نجات دهد.» | .4 |
| و سروران، قوم را خطاب كرده، گویند: «كیست كه خانه نو بنا كرده، آن را تخصیص نكرده است؛ او روانه شده، به خانه خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد و دیگری آن را تخصیص نماید. | .5 |
| و كیست كه تاكستانی غرس نموده، آن را حلال نكرده است؛ او روانه شده، به خانۀ خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد، و دیگری آن را حلال كند. | .6 |
| و كیست كه دختری نامزد كرده، به نكاح در نیاورده است، او روانه‌شده، به خانۀ خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد و دیگری او را به نكاح درآورد.» | .7 |
| و سروران نیز قوم را خطاب كرده، گویند: «كیست كه ترسان و ضعیف‌دل است؛ او روانه شده، به خانه‌اش برگردد، مبادا دل برادرانش مثل دل او گداخته شود.» | .8 |
| و چون سروران از تكلم‌نمودن به قوم فارغ شوند، بر سر قوم، سرداران لشكر مقرر سازند. | .9 |
| چون به شهری نزدیك آیی تا با آن جنگ نمایی، آن را برای صلح ندا بكن. | .10 |
| و اگر تو را جواب صلح بدهد، و دروازه‌ها را برای تو بگشاید، آنگاه تمامی قومی كه در آن یافت شوند، به تو جزیه دهند و تو را خدمت نمایند. | .11 |
| و اگر با تو صلح نكرده، با تو جنگ نمایند، پس آن را محاصره كن. | .12 |
| و چون یهُوَه، خدایت، آن را به دست تو بسپارد، جمیع ذكورانش را به دم شمشیر بكش. | .13 |
| لیكن زنان و اطفال و بهایم و آنچه در شهر باشد، یعنی تمامی غنیمتش را برای خود به تاراج ببر، و غنایم دشمنان خود را كه یهُوَه خدایت به تو دهد، بخور. | .14 |
| به همۀ شهرهایی كه از تو بسیار دورند كه از شهرهای این امت‌ها نباشند، چنین رفتار نما. | .15 |
| اما از شهرهای این امت‌هایی كه یهُوَه، خدایت، تو را به ملكیت می‌دهد، هیچ ذی‌نفس را زنده مگذار. | .16 |
| بلكه ایشان را، یعنی حتیان و اموریان و كنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان و یبوسیان را، چنانكه یهُوَه، خدایت، تو را امر فرموده است، بالكل هلاك ساز. | .17 |
| تا شما را تعلیم ندهند كه موافق همۀ رجاساتی كه ایشان با خدایان خود عمل می‌نمودند، عمل نمایید. و به یهُوَه، خدای خود، گناه كنید. | .18 |
| چون برای گرفتن شهری با آن جنگ كنی، و آن را روزهای بسیار محاصره نمایی، تبر بردرختهایش مزن و آنها را تلف مساز. چونكه از آنها می‌خوری پس آنها را قطع منما، زیرا آیا درخت صحرا انسان است تا آن را محاصره نمایی؟ | .19 |
| و اما درختی كه می‌دانی درختی نیست كه از آن خورده شود آن را تلف ساخته، قطع نما و سنگری بر شهری كه با تو جنگ می‌كند، بنا كن تا منهدم شود. | .20 |
| ← Deuteronomy 20/34 → |