| ← Deuteronomy 19/34 → |
| وقتی كه یهُوَه خدایت این امت‌ها را كه‌یهُوَه، خدایت، زمین ایشان را به تو می‌دهد منقطع سازد، و تو وارث ایشان شده، در شهرها و خانه‌های ایشان ساكن شوی، | .1 |
| پس سه شهر را برای خود در میان زمینی كه یهُوَه، خدایت، به جهت ملكیت به تو می‌دهد، جدا كن. | .2 |
| شاهراه را برای خود درست كن، و حدود زمین خود را كه یهُوَه خدایت برای تو تقسیم می‌كند، سه قسمت كن، تا هر قاتلی در آنجا فرار كند. | .3 |
| و این است حكم قاتلی كه به آنجا فرار كرده، زنده ماند: هر كه همسایۀ خود را نادانسته بكشد، و قبل از آن از او بغض نداشت. | .4 |
| مثل كسی كه با همسایۀ خود برای بریدن درخت در جنگل برود، و دستش برای قطع نمودن درخت تبر را بلند كند، و آهن از دسته بیرون رفته، به همسایه‌اش بخورد تا بمیرد، پس به یكی از آن شهرها فرار كرده، زنده ماند. | .5 |
| مبادا ولّی خون وقتی كه دلش گرم است قاتل را تعاقب كند، و به سبب مسافت راه به وی رسیده، او را بكشد، و او مستوجب موت نباشد، چونكه او را پیشتر بغض نداشت. | .6 |
| از این جهت من تو را امر فرموده، گفتم برای خود سه شهر جدا كن. | .7 |
| و اگر یهُوَه، خدایت، حدود تو را به طوری كه به پدرانت قسم خورده است وسیع گرداند، و تمامی زمین را به تو عطا فرماید، كه به دادن آن به پدرانت وعده داده است، | .8 |
| و اگر تمامی این اوامر را كه من امروز به تو می‌فرمایم نگاه داشته، بجاآوری كه یهُوَه خدای خود را دوست داشته، به طریقهای او دائماً سلوك نمایی، آنگاه سه شهر دیگر بر این سه برای خود مزید كن. | .9 |
| تا خون بی‌گناه در زمینی كه یهُوَه خدایت برای ملكیت به تو می‌دهد، ریخته نشود، و خون بر گردن تو نباشد. | .10 |
| لیكن اگر كسی همسایۀ خود را بغض داشته، در كمین او باشد و بر او برخاسته، او را ضرب مهلك بزند كه بمیرد، و به یكی از این شهرها فرار كند، | .11 |
| آنگاه مشایخ شهرش فرستاده، او را از آنجا بگیرند، و او را به دست ولّی خون تسلیم كنند، تا كشته شود. | .12 |
| چشم تو بر او ترحم نكند، تا خون بی‌گناهی را از اسرائیل دور كنی، و برای تو نیكو باشد. | .13 |
| حد همسایۀ خود را كه پیشینیان گذاشته‌اند، در مِلك تو كه به دست تو خواهد آمد، در زمینی كه یهُوَه خدایت برای تصرفش به تو می‌دهد، منتقل مساز. | .14 |
| یك شاهد بر كسی برنخیزد، به هر تقصیر و هر گناه از جمیع گناهانی كه كرده باشد، به گواهی دو شاهد یا به گواهی سه شاهد هر امری ثابت شود. | .15 |
| اگر شاهد كاذبی بر كسی برخاسته، به معصیتش شهادت دهد، | .16 |
| آنگاه هر دو شخصی كه منازعه در میان ایشان است، به حضور خداوند و به حضور كاهنان و داورانی كه در آن زمان باشند، حاضر شوند. | .17 |
| و داوران، نیكو تفحص نمایند، و اینك اگر شاهد، شاهد كاذب است و بر برادر خود شهادت دروغ داده باشد، | .18 |
| پس به طوری كه او خواست با برادر خود عمل نماید، بااو همان طور رفتار نمایند، تا بدی را از میان خود دور نمایی. | .19 |
| و چون بقیۀ مردمان بشنوند، خواهند ترسید، و بعد از آن مثل این كار زشت در میان شما نخواهند كرد. | .20 |
| و چشم تو ترحم نكند، جان به عوض جان، و چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان، و دست به عوض دست و پا به عوض پا. | .21 |
| ← Deuteronomy 19/34 → |