| ← Deuteronomy 18/34 → |
| لاویان كهنه و تمامی سبط لاوی راحصّه و نصیبی با اسرائیل نباشد.هدایای آتشین خداوند و نصیب او را بخورند. | .1 |
| پس ایشان در میان برادران خود نصیب نخواهند داشت. خداوند نصیب ایشان است، چنانكه به ایشان گفته است. | .2 |
| و حق كاهنان از قوم، یعنی از آنانی كه قربانی، خواه از گاو و خواه از گوسفند می‌گذرانند، این است كه دوش و دو بنا گوش و شكنبه را به كاهن بدهند. | .3 |
| و نوبر غله و شیره و روغن خود و اولْ چین پشم گوسفند خود را به او بده، | .4 |
| زیرا كه یهُوَه، خدایت، او را از همۀ اسباطت برگزیده است، تا او و پسرانش همیشه بایستند و به نام خداوند خدمت نمایند. | .5 |
| و اگر احدی از لاویان از یكی از دروازه‌هایت از هر جایی در اسرائیل كه در آنجا ساكن باشد آمده، به تمامی آرزوی دل خود به مكانی كه خداوند برگزیند، برسد، | .6 |
| پس به نام یهُوَه خدای خود، مثل سایر برادرانش از لاویانی كه در آنجا به حضور خداوند می‌ایستند، خدمت نماید. | .7 |
| حصّه‌های برابر بخورند، سوای آنچه از ارثیت خود بفروشد. | .8 |
| چون به زمینی كه یهُوَه، خدایت، به تو می‌دهد داخل شوی، یاد مگیر كه‌موافق رجاسات آن امت‌ها عمل نمایی. | .9 |
| و در میان تو كسی یافت نشود كه پسر یا دختر خود را از آتش بگذرانند، و نه فالگیر و نه غیب‌گو و نه افسونگر و نه جادوگر، | .10 |
| و نه ساحر و نه سؤال‌كنندۀ از اجنّه و نه رَمّال و نه كسی كه از مردگان مشورت می‌كند. | .11 |
| زیرا هركه این كارها را كند، نزد خداوند مكروه است و به سبب این رجاسات، یهُوَه، خدایت، آنها را از حضور تو اخراج می‌كند. | .12 |
| نزد یهُوَه، خدایت، كامل باش. | .13 |
| زیرا این امت‌هایی كه تو آنها را بیرون می‌كنی به غیب‌گویان و فالگیران گوش می‌گیرند، و اما یهُوَه، خدایت، تو را نمی‌گذارد كه چنین بكنی. | .14 |
| یهُوَه، خدایت، نبیای را از میان تو از برادرانت، مثل من برای تو مبعوث خواهد گردانید، او را بشنوید. | .15 |
| موافق هر آنچه در حوریب در روز اجتماع از یهُوَه خدای خود مسألت نموده، گفتی: «آواز یهُوَه خدای خود را دیگر نشنوم، و این آتش عظیم را دیگر نبینم، مبادا بمیرم.» | .16 |
| و خداوند به من گفت: «آنچه گفتند نیكو گفتند. | .17 |
| نبیای را برای ایشان از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم كرد، و كلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر فرمایم به ایشان خواهد گفت. | .18 |
| و هر كسی كه سخنان مرا كه او به اسم من گوید نشنود، من از او مطالبه خواهم كرد. | .19 |
| و اما نبیای كه جسارت نموده، به اسم من سخن گوید كه به گفتنش امر نفرمودم، یا به اسم خدایان غیر سخن گوید، آن نبی البته كشته شود.» | .20 |
| و اگر در دل خود گویی: «سخنی را كه خداوند نگفته است، چگونه تشخیص نماییم.» | .21 |
| هنگامی كه نبی به اسم خداوند سخن گوید، اگر آن چیز واقع نشود و به انجام نرسد، این امری است كه خداوند نگفته است، بلكه آن نبی آن را از روی تكبر گفته است.پس از او نترس. | .22 |
| ← Deuteronomy 18/34 → |