| ← Deuteronomy 15/34 → |
| و در آخر هر هفت سال، انفكاك نمایی. | .1 |
| و قانون انفكاك این باشد: هر طلبكاری قرضی را كه به همسایه خود داده باشد منفكّ سازد، و از همسایه و برادر خود مطالبه نكند، چونكه انفكاك خداوند اعلان شده است. | .2 |
| از غریب مطالبه توانی كرد، اما هرآنچه از مال تو نزد برادرت باشد، دست تو آن را منفكّ سازد، | .3 |
| تا نزد تو هیچ فقیر نباشد، زیرا كه خداوند تو را در زمینی كه یهُوَه، خدایت، برای نصیب و ملك به تو می‌دهد، البته بركت خواهد داد، | .4 |
| اگر قول یهُوه، خدایت، را به دقت بشنوی تا متوجه شده،جمیع این اوامر را كه من امروز به تو امر می‌فرمایم بجا آوری. | .5 |
| زیرا كه یهُوَه، خدایت، تو را چنانكه گفته است بركت خواهد داد، و به امت‌های بسیار قرض خواهی داد، لیكن تو مدیون نخواهی شد، و بر امت‌های بسیار تسلط خواهی نمود، و ایشان بر تو مسلط نخواهند شد. | .6 |
| اگر نزد تو در یكی از دروازه‌هایت، در زمینی كه یهُوَه، خدایت، به تو می‌بخشد، یكی از برادرانت فقیر باشد، دل خود را سخت مساز، و دستت را بر برادر فقیر خود مبند. | .7 |
| بلكه البته دست خود را بر او گشاده دار، و به قدر كفایت، موافق احتیاج او به او قرض بده. | .8 |
| و باحذر باش مبادا در دل تو فكر زشت باشد، و بگویی سال هفتم یعنی سال انفكاك نزدیك است، و چشم تو بر برادر فقیر خود بد شده، چیزی به او ندهی و او از تو نزد خداوند فریاد برآورده، برایت گناه باشد. | .9 |
| البته به او بدهی و دلت از دادنش آزرده نشود، زیرا كه به عوض این كار یهُوَه، خدایت، تو را در تمامی كارهایت و هرچه دست خود را بر آن دراز می‌كنی، بركت خواهد داد. | .10 |
| چونكه فقیر از زمینت معدوم نخواهد شد، بنابراین من تو را امر فرموده، می‌گویم البته دست خود را برای برادر مسكین و فقیر خود كه در زمین تو باشند، گشاده دار. | .11 |
| اگر مرد یا زن عبرانی از برادرانت به تو فروخته شود، و او تو را شش سال خدمت نماید، پس در سال هفتم او را از نزد خود آزاد كرده، رهاكن. | .12 |
| و چون او را از نزد خود آزاد كرده، رها می‌كنی، او را تُهی‌دست روانه مساز. | .13 |
| او را از گله و خرمن و چرخُشت خود البته زاد بده؛ به اندازه‌ای كه یهُوَه، خدایت، تو را بركت داده باشد به او بده. | .14 |
| و بیادآور كه تو در زمین مصر غلام بودی و یهُوَه، خدایت، تو را فدیه داد، بنابراین من امروز این را به تو امر می‌فرمایم، | .15 |
| و اگر به تو گوید از نزد تو بیرون نمی‌روم چونكه تو را و خاندان تو را دوست دارد و او را نزد تو خوش گذشته باشد، | .16 |
| آنگاه درفشی گرفته، گوشش را با آن به دربدوز تا تو را غلام ابدی باشد، و با كنیز خود نیز چنین عمل نما. | .17 |
| و چون او را از نزد خود آزاد كرده، رها می‌كنی، بنظرت بد نیاید، زیرا كه دو برابر اُجرتِ اجیرْ، تو را شش سال خدمت كرده است. و یهُوَه خدایت در هرچه می‌كنی تو را بركت خواهد داد. | .18 |
| همه نخست‌زادگان نرینه را كه از رمه و گله تو زاییده شوند برای یهُوَه، خدای خود، تقدیس نما، و با نخست‌زاده گاو خود كار مكن و نخست‌زاده گوسفند خود را پشم مبُر. | .19 |
| آنها را به حضور یهُوَه خدای خود در مكانی كه خداوند برگزیند، تو و اهل خانه‌ات سال به سال بخورید. | .20 |
| لیكن اگر عیبی داشته باشد، مثلاً لنگ یا كور یا هر عیب دیگر، آن را برای یهُوَه خدایت ذبح مكن. | .21 |
| آن را در اندرون دروازه‌هایت بخور، شخص نجس و شخص طاهر، آن را برابر مثل غزال و آهو بخورند. | .22 |
| اما خونش را مخور. آن را مثل آب برزمین بریز. | .23 |
| ← Deuteronomy 15/34 → |