| ← 1Corinthians 4/16 → |
| هرکس ما را چون خدّام مسیح و وکلای اسرار خدا بشمارد. | .1 |
| و دیگر در وکلا بازپرس میشود که هر یکی امین باشد. | .2 |
| امّا بجهت من کمتر چیزی است که از شما یا از یوم بشر حکم کرده شوم، بلکه برخود نیز حکم نمیکنم. | .3 |
| زیرا که در خود عیبی نمیبینم، لکن از این عادل شمرده نمیشوم، بلکه حکمکننده من خداوند است. | .4 |
| لهذا پیش از وقت به چیزی حکم مکنید تا خداوند بیاید که خفایای ظلمت را روشن خواهد کرد و نیّتهای دلها را به ظهور خواهد آورد؛ آنگاه هرکس را مدح از خدا خواهد بود. | .5 |
| امّا ای برادران، این چیزها را بطور مَثَل به خود و اَپُّلس نسبت دادم بهخاطر شما تا دربارهٔ ما آموخته شوید که از آنچه مکتوب است تجاوز نکنید و تا هیچ یکی از شما تکبّر نکند برای یکی بر دیگری. | .6 |
| زیرا کیست که تو را برتری داد و چهچیز داری که نیافتی؟ پس چون یافتی، چرا فخر میکنی که گویا نیافتی. | .7 |
| الحال سیر شده و دولتمند گشتهاید و بدون ما سلطنت میکنید؛ و کاشکه سلطنت میکردید تا ما نیز با شما سلطنت میکردیم. | .8 |
| زیرا گمان میبرم که خدا ما رسولان را آخر همه عرضه داشت مثل آنانی که فتوای موت بر ایشان شده است، زیرا که جهان و فرشتگان و مردم را تماشاگاه شدهایم. | .9 |
| ما بهخاطر مسیح جاهلهستیم، لکن شما در مسیح دانا هستید؛ ما ضعیف لکن شما توانا؛ شما عزیز امّا ما ذلیل. | .10 |
| تا به همین ساعت گرسنه و تشنه و عریان و کوبیده و آواره هستیم، | .11 |
| و به دستهای خود کار کرده، مشقّت میکشیم و دشنام شنیده، برکت میطلبیم و مظلوم گردیده، صبر میکنیم. | .12 |
| چون افترا بر ما میزنند، نصیحت میکنیم و مثل قاذورات دنیا و فضلاتِ همهچیز شدهایم تا بهحال. | .13 |
| و این را نمینویسم تا شما را شرمنده سازم بلکه چون فرزندان محبوب خود تنبیه میکنم. | .14 |
| زیرا هرچند هزاران استاد در مسیح داشته باشید، لکن پدران بسیار ندارید، زیرا که من شما را در مسیح عیسی به انجیل تولید نمودم، | .15 |
| پس از شما التماس میکنم که به من اقتدا نمایید. | .16 |
| برای همین تیموتاؤس را نزد شما فرستادم که اوست فرزند محبوب من و امین در خداوند تا راههای مرا در مسیح به یاد شما بیاورد، چنانکه در هرجا و در هرکلیسا تعلیم میدهم. | .17 |
| امّا بعضی تکبّر میکنند به گمان آنکه من نزد شما نمیآیم. | .18 |
| لکن به زودی نزد شما خواهم آمد، اگر خداوند بخواهد و خواهم دانست نه سخن متکبّران را بلکه قوّت ایشان را. | .19 |
| زیرا ملکوت خدا به زبان نیست بلکه در قوّت است. | .20 |
| چه خواهش دارید آیا با چوب نزد شما بیایم یا با محبّت و روح حلم؟ | .21 |
| ← 1Corinthians 4/16 → |