| ← Psalms (127/150) → |
| 1. | Ако Господ не ја изsида куката, залудо ке се трудат градителите нејзини; ако Господ не го запази градот, залудо ке бдее стражата. |
| 2. | Залудно вие станувате радо, доцна легнувате вие што го јадете лебот уморни; на оние кои Он ги сака ним им дава сон. |
| 3. | Ете, наследството Господово се синовите, дар од Него е породот. |
| 4. | Оне што се стрелите во раката на силниот, тоа се младите синови. |
| 5. | Блажен е оној човек, кому му е исполнет тегарчикот со нив! Тие нема да се засрамат, кога ке зборуваат со непријателите свои пред портите. |
| ← Psalms (127/150) → |