Luke (9/24)

← Luke (9/24) →

Потоа ги повика дванаесеттемина и им даде сила и власт над сите демони, како и да исцелуваат болести.

И ги испрати да го навестуваат Божјото царство и да исцелуваат болни.

Им рече: "Не земајте ништо за пат: ни стап, ни торба, ни леб, ни пари! Ниту да имате по две облеки.

И во која куќа и да влезете, останете таму и оттаму тргнувајте.

И ако некои не ве примат, излезете од нивниот град, истресете си го правот од нозете, за сведоштво против нив!"

Тогаш тргнаа и одеа по селата, проповедајќи го Евангелието и исцелувајќи насекаде.

А тетрархот Ирод чу за сè што се случува и беше многу вознемирен, зашто некои зборуваа дека Јован воскреснал од мртвите;

други дека се појавил Илија; трети пак дека станал еден од старите пророци.

Ирод рече: "На Јован јас му ја отсеков главата, а Кој е Овој за Кого слушам такви работи?" И бараше да Го види.

10.

А кога се вратија апостолите, Му раскажаа сè што направиле. И кога ги зеде со Себеси, се повлече насамо, спроти градот наречен Бетсаида.

11.

Но штом народот разбра за тоа, тргна по Него. А Тој ги прифати и им зборуваше за Божјото царство и ги исцелуваше оние кои имаа потреба од исцелување.

12.

А кога денот почна да одминува, дванаесеттемина Му пристапија и Му рекоа: "Испушти го народот да оди по околните села и населби, за да најде преноќиште и јадење, зашто тука сме на пусто место!"

13.

Тој, пак, им рече: "Дајте им вие јадење!" А тие рекоа: "Немаме ништо повеќе од пет леба и две риби, освен да отидеме и да купиме храна за сиот овој народ!"

14.

Зашто беа околу пет илјади мажи. И им рече на Своите ученици: "Нека испоседнат во групи по педесет!"

15.

И така направија и ги поседнаа сите.

16.

Тој ги зеде петте лебови и двете риби, погледна кон небото, ги благослови, ги раскрши и им даваше на учениците за да ги стават пред народот.

17.

И сите јадеа и се наситија, и ги кренаа парчињата што останаа полни дванаесет кошеви.

18.

Кога еднаш се молеше сам, а учениците беа со Него, ги праша: "Што вели народот, Кој Сум Јас?"

19.

Тие Му одговорија: "Едни велат, Јован Крстителот, други Илија, а трети дека воскреснал некој од старите пророци."

20.

Тогаш им рече: "А вие што велите, Кој Сум Јас?" Петар во одговор рече: "Божјиот помазаник!"

21.

А Тој строго им заповеда никому да не го кажуваат тоа;

22.

велејќи дека Синот Човеков треба да пропати многу, да биде отфрлен од старешините, од првосвештениците и од закониците, да биде убиен и да воскресне на третиот ден.

23.

И на сите им зборуваше: "Ако некој сака да оди по Мене, нека се откаже од себеси и нека го зема својот крст секојдневно, и нека Ме следи!

24.

Кој сака да ја спаси својата душа - ќе ја загуби, а кој ќе ја загуби својата душа заради Мене, тој ќе ја спаси.

25.

Зашто, каква полза има човекот ако го добие целиот свет, а самиот себе се загуби или се упропасти?

26.

Зашто, од оној кој се срами од Мене и од Моите зборови, и Синот Човеков ќе се срами од него кога ќе дојде во Својата слава и во славата на Таткото и на светите ангели.

27.

И вистина ви велам, има некои меѓу овие што стојат тука, кои нема да вкусат смрт, додека не го видат Божјото царство."

28.

А на околу осум дена по овие зборови, Тој ги зеде со себе Петар, Јован и Јаков и се искачи на гората да се моли.

29.

И додека се молеше, Неговото лице се измени, а облеката Му стана бела и сјаеше.

30.

И ете, два човека разговараа со Него; тоа беа Мојсеј и Илија,

31.

кои се јавија во слава и говореа за Неговото заминување, што требаше да го изврши во Ерусалим.

32.

А сон ги совлада Петар и неговите другари. И кога се разбудија, ја видоа Неговата слава и двајцата мажи кои стоеја со Него.

33.

И кога тие се разделуваа од Него, Петар Му рече на Исус: "Господаре, убаво ни е да останеме тука. Да направиме три шатори: еден за Тебе, еден за Мојсеј, еден за Илија" - не сфаќајќи самиот што зборува.

34.

И додека тој уште го зборуваше тоа, дојде облак и ги засени и се исплашија кога влегоа во облакот.

35.

А од облакот дојде глас кој велеше: "Овој е Мојот Син, Мојот Избраник! Него Слушајте Го!"

36.

Кога гласот заврши, Исус се најде Сам. Тие пак молчеа и никому ништо не кажуваа во тие дни за она што го видоа.

37.

А на другиот ден, кога слегуваа од гората, Го пречека многу народ.

38.

И ете, еден човек од народот извика: "Учителе, Те молам, да го видиш мојот син, зашто ми е единец!

39.

Ете, дух го напаѓа и почнува одеднаш да вика, и го фрла во грч со пена на устата и кога ќе го нападне, одвај го напушта.

40.

Ги молев Твоите ученици да го истераат, но не можеа."

41.

Исус пак одговори и рече: "О, неверно и изопачено поколение, до кога ќе бидам со вас и до кога ќе ве трпам? Доведи го син ти тука!"

42.

И додека му приоѓаше, демонот го кутна наземи и почна да го крши; но Исус го прекори нечистиот дух и го исцели момчето и му го предаде на татко му.

43.

И сите се восхитија на Божјото величество. И додека сите беа вчудовидени од сето она што го направи, Тој им рече на Своите ученици:

44.

"Чујте ги овие зборови: нека ви одѕвонуваат во ушите: 'Синот Човеков ќе биде предаден во човечки раце!"

45.

Но тие не ја разбраа таа изјава, зашто беше скриена од нив, за да не ја разберат, а се плашеа да го прашаат за неа.

46.

И се јави расправија - кој од нив ќе биде најголем?

47.

А Исус, знаејќи ја мислата на нивните срца, зеде едно дете и го постави крај Себеси,

48.

и им рече: "Тој што го прима ова дете во Мое име, Мене Ме прима. А кој Ме прима Мене, Го прима Оној Кој Ме прати; зашто, оној кој е најмал меѓу сите вас, тој е голем."

49.

А Јован проговори и рече: "Господаре, видовме еден кој истерува демони во Твое име, и му забранивме, зашто не оди по нас."

50.

Исус пак му рече: "Не бранете му. Зашто, кој не е против вас, тој е за вас."

51.

А кога дојде време да се вознесе, Тој цврсто реши да отиде во Ерусалим;

52.

и испрати гласници пред Себе. Тие заминаа и дојдоа во едно самарјанско село - да подготват место за Него.

53.

Но таму не Го примија, зашто беше тргнал кон Ерусалим.

54.

Кога го видоа тоа учениците Јаков и Јован, рекоа: "Господи, сакаш ли да заповедаме да слезе оган од небото и да ги истреби?"

55.

А Тој се заврте и ги прекори, велејќи: "Bие не знаете со каков дух сте;

56.

зашто Синот Човеков не дојде да погубува човечки души, туку да ги спаси." И отидоа во друго село.

57.

И додека одеа по патот, еден му рече: "Ќе Те следам каде и да одиш."

58.

Исус пак му рече: "Лисиците имаат дувла и небесните птици - гнезда, а Синот Човеков нема каде да засолне глава."

59.

А на друг му рече: "Оди по Мене!" Но тој рече: "Господи, дозволи ми најнапред да појдам и да го погребам татко ми."

60.

Но Тој рече: "Остави ги мртвите да ги погребуваат своите мртовци. А ти, оди и навестувај го Божјото царство! "

61.

А трет рече: "Јас ќе Те следам, Господи, но дозволи ми прво да се збогувам со домашните!"

62.

Исус пак му рече: "Никој, кој ја ставил својата рака на ралото, а погледнува наназад, не е достоен за Божјото царство."

← Luke (9/24) →