Daniel (4/12)  

1. "Царот Навуходоносор до сите народи, племиња и јазици што живеат по земјата - мирот да ви се умножи!
2. Угодно ми е да ве известам за знаците и чудесата кои Севишниот Бог ги изврши над мене.
3. Колку се големи знаците Негови и колку се силни чудесата Негови! Царството Негово е Царство вечно, и владеењето Негово - од род во род."
4. Јас, Навуходоносор, бев спокоен во својот дом и напредував во се.
5. Но видов сон што ме уплаши, и размислувањата врз леглото мое и виденијата на главата моја ме смутија.
6. Па дадов заповед да ги доведат при мене сите мудреци вивилонски за да ми кажат што означува сонот.
7. Тогаш дојдоа јасновдците, ма епсниците, Халдејците и гледачите и јас им го кажав сонот, но тие не можеа да ми објаснат што значи.
8. Последен влезе при мене Даниил, чие име беше Валтазар - според името на мојот бог, и во кого е духот на Бога светецот; нему му го кажав сонот.
9. Валтазаре, глава на мудреците, знам дека е во тебе духот на Бога светецот и дека никаква тајна тебе не ти престставува; објасни ми го видението на мојот сон што го видов и што значи.
10. А виденијата на мојата глава врз леглото мое беа вакви: видов, ете, во средината на земјата дрво многу високо.
11. Големо беше тоа дрво и цврсто, а височината негова достигаше до небото, и се гледаше од сите краишта на целата земја.
12. Лисјата негови - многу убави, и плодовите на него - многубројни, и храна на него имаше - за сите; под него нао аа сенка sворовите полски, а по гранките негови си правеа гнезда птиците небески и од него се хранеше секое суштество.
13. И видов виденија на главата моја врз леглото мое, а тоа, од небесата слезе Будниот и Светиот.
14. Откако извика високо, Он рече: ‘Исечете го тоа дрво, искастрете ги гранките негови, истресете ги лисјата од него и расфрлете ги плодовите негови; нека избегаат sверовите од под него и птиците од под гранките негови;
15. но коренот оставете го во земјата, и во вериги железни и бакарни ме у полската трева нека се напојува со росата небеска и со животните нека биде делот негов во земјата.
16. Срцето човечко ке му се одземе и ке му се даде срце sверско и над него ке минат седум времиња.
17. По заповед на Будниот така е определено и по пресуда од светиите така е одредено за да знаат живите дека Севишниот владее над човечкото царство и го дава кому сака и поставува над него понизени ме у лу ето.‘
18. Таков сон видов јас, царот Навуходоносор; а ти Валтазаре, кажи што означува сонот, бидејки никој од мудреците во моето царство не може да објасни што значи тој, а ти можеш, оти во тебе е духот на Бога светецот."
19. Тогаш Даниил, чие име беше Валтазар, остана занесен околу еден час и мислите негови му беа збркани. Царот прв почна да зборува и рече: "Валтазаре, да не те смутува овој сон и значењето негово." Валтазар одговори и рече: "Господару мој, овој сон нека биде за твоите завидливци, а значењето негово е - за твоите непријатели.
20. Дрвото што си го видел кое беше големо и цврсто, и со височината достигало до небесата и се гледало по целата земја,
21. на кое имало прекрасни лисја и многу плодови и храна за сите, под кое живееле полски sверови и во чии гранки виеле гнезда птици небески,
22. тоа си ти царе што си се возвеличил и укрепил, и величието твое пораснало и достигнало до небесата, а власта твоја - до краиштата на земјата.
23. А тоа што царот го видел Будниот и Светиот, Кој слегнал од небесата и рекол: - исечете го дрвото и уништете го, но главниот корен оставете го за во земјата и тој во вериги железни и бакарни ме у полската трева да се напојува со небеската роса и дел од него да биде заедно со полските sверови, додека не изминат над него седумте времиња,
24. еве што значи тоа царе, и ова е решението на Севишниот што ке го постигне мојот господар царот:
25. тебе ке те одведат од лу ето и ти ке живееш со sверовите полски, со трева ке те хранат како вол, со небеска роса ке се напојуваш и седумте времиња ке минат преку тебе, се додека не разбереш дека Севишниот владее над човечкото царство и го дава кому сака.
26. А тоа што е заповедано да остане главниот корен на дрвото, тоа значи дека твоето царство ке остане при тебе, кога ке разбереш дека има небесна власт.
27. Затоа царе нека ти биде благоугоден мојот совет: откупи ги гревовите свои со правда, и беззаконијата твои - со милосрдие спрема бедните; ете со тоа може да се продолжи твојот мир."
28. Сето тоа се збидна со царот Навуходоносор.
29. Откако минаа дванаесет месеци, одејки по царските дворци во Вавилон,
30. царот рече: "Зар не е величествен овој Вавилон, што го изградив како дом на царството со силата на мојата мок и за слава на моето величие!"
31. Тој збор беше во устата на царот, а од небото се чу глас: "За тебе зборуваат, царе Навуходоносоре - царството побегна од тебе!
32. И ке те одвојат од лу ето, па ке живееш со полските sверови; со трева ке те хранат како вол и седум времиња ке минат преку тебе се додека не узнаеш дека Севишниот владее над човечкото царство и дека го дава кому сака Он."
33. Венаш се исполни тој збор на Навуходоносора, и тој беше одведен од лу ето, јадеше трева како вол и телото негово се напојуваше само со росата небеска, така што коските му израснаа како кај лав и ноктите му беа како кај птиците.
34. "Но, откако се изврши тоа во оние дни, јас, Навуходоносор, ги кренав очите кон небото и разумот се врати во мене, па Го благословив Севишниот, Го восфалиф и Го прославив вечно Живиот, чие владение е вечно и чие царство е од род во род.
35. И сите што живеат на земјата ништо не значат; Он дејствува според Својата воља како во небесната војска, така исто и ме у живите на земјата и нема никој што би можел да се противи на раката Негова и да му рече: што направи Ти?
36. Во тоа време разумот се поврати во мене и кон славата на моето царство ми се поврати величината и поранешниот вид: тогаш ме побараа советниците мои, великодостоинствениците мои, и јас бев повторно издигнат на царствово свое, и величието мое уште повеке се издигна.
37. Сега јас, Навуходоносор, превознесувам слава и Го величам царот небесни чии сите дела се вистински и патиштата Негови праведни и Кој е силен да ги смири оние што одат гордо."

  Daniel (4/12)