Acts (28/28)

← Acts (28/28)

А кога се спасивме, дознавме дека островот се вика Малта.

Месните жители ни укажаа необична љубезност; запалија оган и нè примија сите, поради дождот што паѓаше и поради студот.

А кога Павле собра куп гранки и ги стави во огнот, излезе змија, гонета од жештината, и му се впи во раката.

Месните жители, кога видоа дека змијата му виси на раката, си велеа еден на друг: "Овој човек, без сомнение, е убиец кој се спасил од морето, но правдата не го остава да живее."

Но тој ја истресе змијата во огнот и не му стана ништо лошо.

А тие очекуваа тој да отече или одеднаж да падне мртов. Откако чекаа долго, видоа дека не му се случи никакво зло, го сменија своето мислење и рекоа дека е бог.

А околу тоа место се наоѓаше имотот на управителот на островот, по име Публиј, кој нè прими и љубезно се грижеше за нас три дена.

И се случи таткото на Публиј да лежи болен од треска и дизентерија. Павле влезе кај него, се помоли, ги положи рацете на него и го исцели.

По тој настан и други болни од островот доаѓаа и беа исцелувани.

10.

Тие ни искажаа и многу почести, а при заминувањето нè снабдија со сè што ни беше нужно.

11.

По три месеци отпловивме со еден александриски кораб, што беше презимил на островот и носеше знак "Близнаци".

12.

И кога стигнавме во Сиракуза, останавме таму три дни,

13.

а оттаму пловејќи заобиколивме и стигнавме во Регија. По еден ден дувна јужен ветар, а утредента пристигнавме во Потиоли,

14.

каде што најдовме браќа, кои нè замолија да останеме кај нив седум дена. Потем тргнавме кон Рим.

15.

Откако браќата, чуја за нас, ни излегоа во пресрет до Апиевиот форум и до Трите крчми. Кога Павле ги виде, Му заблагодари на Бога и се охрабри.

16.

Штом влеговме во Рим, на Павле му беше дозволено да живее сам, со војник кој го чуваше.

17.

А по три дни, Павле ги повика еврејските првенци и кога се собраа, им рече: "Браќа мажи, иако не сторив ништо против својот народ, ниту против татковските обичаи, мене сепак во Ерусалим ме предадоа како затвореник во рацете на Римјаните,

18.

кои кога ме испитаа, сакаа да ме пуштат, зашто во мене немаше никаква вина што би заслужувала смрт.

19.

Но бидејќи Евреите се спротивија на тоа, бев принуден да се повикам на цезарот, но не дека имав нешто да го обвинам својот народ.

20.

Ете, затоа ве замолив да дојдете, да ве видам и да ви позборувам, зашто заради надежта на Израел сум окован во овие вериги."

21.

А тие му рекоа: "Ние не примивме никакви писма за тебе од Јудеја, ниту ни дојде некој од браќата да нè извести или да рече нешто лошо за тебе.

22.

Но мислиме дека би било добро да чуеме од тебе што мислиш, зашто ни е познато дека насекаде зборуваат против оваа секта."

23.

И откако го определија денот, мнозина од нив дојдоа таму каде што тој престојуваше. И од утро до вечер тој им излагаше за Божјото царство со докази и ги уверуваше за Исус од Мојсеевиот Закон и од пророците.

24.

Едни беа уверени во тоа што зборуваше, а другите не веруваа.

25.

Бидејќи не беа сложни меѓу себе, почнаа да се разотидуваат. На заминување Павле им ги кажа уште зборовите: "Добро им рече Светиот Дух на вашите татковци, преку пророкот Исаија,

26.

велејќи: 'Оди кај овој народ и кажи му: ќе слушате и не ќе разбирате; ќе гледате и нема да видите;

27.

зашто закорави срцето на овие луѓе и со ушите тешко слушаат, а своите очи ги затворија за да не гледаат со очите и да не слушаат со ушите, да не разбираат со срцето, за да не се обратат и да не ги исцелам.'

28.

Затоа, да знаете дека ова Божјо спасение им е испратено на неевреите, и тие ќе го чујат!"

29.

Кога го рече тоа, Евреите си отидоа, препирајќи се многу меѓу себе.

30.

А тој остана цели две години во својот стан под наем, ги примаше сите кои му доаѓаа;

31.

навестувајќи го Божјото царство и поучувајќи за Господ Исус Христос наполно слободно и непречено.

← Acts (28/28)