1Samuel (23/31)

← 1Samuel (23/31) →

Го известија Давида и рекоа: "Ете Филистејците го нападнаа Кеил и ги разграбуваа гумната."

А Давид го запраша Господа, велејки: да одам ли и да ги поразам ли тие Филистејци?" И Господ му одговори на Давида: "Оди, ти ке ги поразиш Филистејците и ке го спасиш Кеил."

Но оние што беа со Давида, му рекоа: "Ете, ние се плашиме тука во Јудеја, па како ке одиме во Кеил против филистејските групи? Ние ке паднеме во ропство кај Филистејците."

Тогаш Давид пак Го запраша Господа, а Господ му одговори и рече: "Стани и оди во Кеил, зашто Јас ке ги предадам Филистејците во твои раце."

И Давид отиде со лу ето свои во Кеил, се биеше со Филистејците, го отепа нивниот добиток и им нанесе голем пораз, и Давид ги спаси жителите на Кеил.

Кога Авијатар, Авимелеховиот син, избега при Давида и отиде со него во Кеил, тој беше донел со себеси и ефод.

Му јавија на Саула, дека Давид дошол во Кеил, и Саул рече: "Бог го предаде во рацете мои, зашто тој се затвори, влегувајки во град кој има порти и резиња."

И го свика Саул целиот народ во војна, за да отиде против Кеил, да го опколи Давида и лу ето негови.

Кога Давид дозна, дека Саул намислил лошо против него, му рече на свештеникот Авијатар: "Донеси го ефодот Господов."

10.

Тогаш Давид рече: "Господи, Боже Израилев! Твојот слуга чу, дека Саул сака да дојде во Кеил, и да го уништи градот поради мене.

11.

Kе ме прададат ли Кеилците во рацете нигови? И ке дојде ли тука Саул, како што чу твојот слуга? Господи, Боже Израилев, јави му на слугата свој." И рече Господ: "Kе дојде."

12.

Давид пак праша: "Kе ме предадат ли Кеилците мене и моите лу е во Сауловите раце?" И Господ му рече: "Kе ве предадат."

13.

Тогаш стана Давид и лу ето негови, околу шестотини души, излегоа од Кеил и отидоа, каде што можеа. А на Сула му јавија, дека Давид избегал од Кеил, и тогаш тој го измени походот.

14.

А Давид престојуваше во пустињата во непристапни места и потоа на планината во пустињата Зиф. Саул го бараше секој ден; но Бог не го предаде Давида во рацете негови.

15.

И Давид виде, дека Сул излегол да ја бара душата негова; Давид тогаш беше во пустињата Зиф во гората.

16.

И Сауловиот син Јонатан стана, дојде кај Давида во гората и го поткрепи со надежта на Бога,

17.

и му рече: "Не плаши се, зашто раката на татко ми Саула нема да те најде, и ти ке царуваш над Израилот, јас, пак, ке бидам втор по тебе; и Саул, татко ми, го знае тоа."

18.

Тогаш склучија ме у себе завет пред лицето на Господа; и Давид остана во гората, а Јонатан отиде во домот свој.

19.

И дојдоа Зифејци при Саула во Гива и рекоа: "Ете, Давид се крие при нас по недостапни места, во планината, на ридот Ехелат, десно од Јесимон.

20.

Затоа, ако сака душата твоја, цару, дојди; а наша работа ке биде да го предадеме во рацете на царот."

21.

И рече Саул: "Да ве благослови Господ, што сте ме пожалиле;

22.

одете, уверете се уште, испитајте и разгледајте го местото негово, каде што е ногата негова, и кој го виде таму, бидејки ми велат, оти е многу итар;

23.

разгледајте и испитајте за сите прибежишта, во кои се крие тој, и вратете се кај мене со точно известие; тогаш јас ке отидам со вас; и ако е во таа земја, ке го барам по сите Јудини војводства."

24.

И станаа и отидоа во Зиф пред Саула. А Давид и лу ето негови беа во пустињата Маон, во рамнината, десно од Есимон.

25.

Потоа отиде Саул со своите лу е да го бара. Но му јавија на Давида за тоа, и тој слезе при карпата и остануваше во пустињата Маон. Саул чи и се пушти по Давида во пустињата Маон.

26.

Саул одеше на едната страна од планината, а Давид со лу ето свои беше од другата страна на планината. И кога Давид брзаше да се оддалечи од Саула, а Саул со лу ето свои одеше да го заобиколи Давида и лу ето негови, за да ги фати,

27.

тогаш дојде при Саула известувач и рече: "Побрзај и дојди, бидејки Филстејците ја нападнаа земјата."

28.

И се врати Саул од гонењето на Давида и отиде против Филистејците; затоа и го нарекоа тоа место: Села - Хамаклекот (камен на разделба).

← 1Samuel (23/31) →